Σάββατο 19 Απριλίου 2008

Βράδυ Σαββάτου...

Είναι κάτι περίεργα βράδυα, όπως αυτό, που αναρωτιέσαι γιατί είσαι μέσα. Σε πιάνει αυτή η "ψευτομελαγχολία", όπως την λέω εγώ, και θέλεις απελπισμένα να βγεις έξω. Αρχίζεις παίρνεις τηλέφωνα τους φίλους αλλά όλοι για κάποιο λόγο δεν μπορούν να βγουν μαζί σου. Άλλοι βαριούνται και άλλοι τρέχουν σε συναυλίες. Κάπου εκεί αρχίζεις να αντιλαμβάνεσαι ότι, ίσως έχεις αρχίσει να μεγαλώνεις. Οι εποχές που οποιαδήποτε ώρα, οποιασδήποτε μέρας κι αν ήθελες να βγεις πάντα θα έβρισκες κάποιον έχουν περάσει ανεπιστρεπτί. Τώρα δυσκολεύεσαι ακόμα και το Σάββατο! Αν αυτό δεν είναι σημάδι παρακμής (ωρίμανσης θα το πουν άλλοι) τότε τι είναι;


Υ.Γ. Τους στίχους και την μουσική στο "Βράδυ Σαββάτου" τους έχει γράψει ο Χρήστος Κυριαζής.

2 σχόλια:

Anton είπε...

Είναι και ότι έχουμε συνηθίσει να μαστε όλη την ώρα έξω. Που να αρχίσουν και οι δεσμεύσεις, τότε να δεις

Ανώνυμος είπε...

για ολα φταιει ο γουτσου γουτσου