Δευτέρα 28 Μαΐου 2012

Πιο μπακούρι βρίσκεις γκόμενα...

Αυτή την ατάκα την είπε ο αδερφός ενός φίλου για να χαρακτηρίσει έξοδο της προηγούμενης εβδομάδας με το συγκεκριμένο φίλο μου.

Ρίχνοντας μια ματιά στο καθρέφτη σήμερα, είδα τα μάτια κόκκινα από τις πολλές ώρες μπροστά στο pc λόγω της διπλωματικής (ίσως και να ξεμπέρδεψα για την ώρα αν πάρω το οκ του καθηγητή) και τα γένια να είναι περισσότερα από τα μαλλιά (στο τέλος ή θα τα ξυρίσω κόντρα με το ξυράφι ή θα πάω στο Όρος). Ανησυχώ ότι θα με σταματάνε τα παιδάκια στο δρόμο, θα μου φιλάνε το χέρι και θα  ζητάνε την ευλογία μου.

Δεν είναι όμως κατάλοιπα της μπακουροσύνης τα παραπάνω. Όταν η αναβλητικότητα σε κάνει να τρέχεις και να μην προλαβαίνεις, αυτά είναι αναμενόμενα. Αν προσθέσουμε και τον καιρό που δεν λέει να στρώσει, τότε γίνεται εύκολα κατανοητό ότι η ψυχολογία δεν είναι εύκολο να πάρει τα πάνω της.

Όπως κοίταξα πριν από λίγο τον καιρό παρατήρησα ότι θα σημειώσει ραγδαία βελτίωση. Λες και περίμενε να τελειώσω το γράψιμο για να καλοκαιριάσει. Άντε να μπούμε λίγο σε διάθεση θάλασσας και που ξέρεις μπορεί και να ερωτευτούμε, και ας λέει η Νατάσσα στο τραγούδι ότι δεν ενώνονται εύκολα οι ζωές ;-)


Υ.Γ. Την Παρασκευή είχα γενέθλεια και με θυμήθηκαν λιγότεροι από κάθε άλλη φορά. Μάλλον το έχει η ηλικία. Και το Χριστό στα 33 του τον ξέχασαν σχεδόν όλοι :-p