Παρασκευή 18 Νοεμβρίου 2011

Ήρωες και αντι-ήρωες



Έχοντας δει ή διαβάσει άπειρες ιστορίες στη ζωή μου, πάντα επικεντρωνόμουν στον ήρωα και στον αντι-ήρωα της κάθε μιας.

Ο ήρωας είχε όλα τα φώτα πάνω του. Και στο τέλος έπαιρνε τα πάντα. Τα λεφτά, τη δόξα, το κορίτσι...

Από την άλλη πλευρά της όχθης, στέκεται σε κάθε μια από αυτές τις ιστορίες ο αντι-ήρωας. Ο άνθρωπος που δεν έχει καμιά υπερφυσική δύναμη, κινείται διακριτικά μέσα στο πλήθος χωρίς να τον παρατηρεί κανείς, αλλά κάποια στιγμή έρχεται αντιμέτωπος με μια συγκυρία που μπορεί να αλλάξει το ρόλο του στην ιστορία αυτή.

Στη ζωή οι άνθρωποι που έχουμε γύρω μας μπορούν να μας κάνουν να αισθανόμαστε πότε ήρωες, δίνοντας μας όλα τα φώτα, και πότε αντιήρωες, με το να μας αφήνουν στο σκοτάδι.

Τώρα που διαβάζω τις τελευταίες σειρές, η παραπάνω άποψη νομίζω ότι κρύβει μεγάλη ανασφάλεια. Η εξάρτηση από τις προτιμήσεις των άλλων, η ανάγκη για άντληση δύναμης από τη δύναμη των άλλων, είναι κάτι που δεν μου ταιριάζει. Παραδόξως το επιδιώκω. Ένας αντιήρωας που τις νύχτες ονειρεύεται ότι είναι ο ήρωας της τελευταίας στιγμής.

Μια υπόσχεση που θα ήθελα να δώσω στον εαυτό μου για τη νέα χρονιά είναι να μειώσω την εξάρτηση που έχω από τους γύρω μου. Δε λέω ότι θα πάψω να ενδιαφέρομαι για αυτούς. Απλά όταν θα χρειαστώ να βρω δύναμη να σηκωθώ, να μην ψάχνω δεξιά και αριστερά κάποιο ξένο χέρι, αλλά να χρησιμοποιήσω τα δικά μου.

Υπάρχουν ορισμένοι άνθρωποι που μου χαρίζουν πολλές μικρές χαρές, ιδιαίτερα τελευταία, και πάντα θα είναι σημαντικοί για μένα. Ίσως μάλιστα να είναι εξίσου σημαντικό γι'αυτούς να πάψει η διάθεση μου να είναι τόσο άμεσα εξαρτημένη από τη δική τους συμπεριφορά.
 


Τελικά ο ήρωας μας ίσως να βρίσκεται μέσα μας, όσο κοινότοπο και αν ακούγεται αυτό. Απλά ίσως χρειάζεται λίγη βοήθεια για να βρει το δρόμο προς την επιφάνεια. Και αν το καλοσκεφτεί κανείς, είναι προτιμότερο να ψάχνεις να βρεις αυτόν τον ήρωα μέσα σου, απ'το να συμβιβάζεσαι με την προβολή ενός ανασφαλούς αντιήρωα!