Πέμπτη 21 Απριλίου 2011

Καθρέφτης

Θέλω να πιστεύω ότι οι επιθυμίες μου είναι ξεκάθαρες στο μυαλό μου. Όπως ξεκάθαρο είναι ότι είμαι επιφυλακτικός με ανθρώπους που δεν ξέρω. 



Κάποιοι προσπαθούν να με πείσουν ότι πρέπει να αφήνομαι, να ανοίγομαι. Εγώ πάλι επιμένω στην άμυνα μου. Βάζω έναν καθρέφτη μπροστά από το πρόσωπο μου και ο καθένας βλέπει σε εμένα αυτό που θέλει να δει. Έτσι όλοι τους είναι ευχαριστημένοι. Ακούω συχνά τη φράση "πρέπει να είσαι αληθινός..." ή "δείξε στους άλλους αυτό που είσαι και δεν θα χάσεις...".

Η εμπειρία μου με δίδαξε ότι δεν υπάρχουν άνθρωποι που να αντέχουν την αλήθεια μου. Με το που φύγει ο καθρέφτης το βάζουν στα πόδια και το μόνο που μένει είναι τα λόγια που έλεγαν με τόση ευκολία. 

Είναι τόσο εύκολο να μιλάς, πόσο μάλλον όταν υπάρχει και μια απόσταση. Είσαι ασφαλής. Λες ότι θες, χωρίς να μπορεί ο άλλος να "διαβάσει" όσα κρύβονται πίσω από τις λέξεις σου, παρατηρώντας το βλέμμα, τις εκφράσεις του προσώπου, τη γλώσσα του σώματος. Για αυτό το λόγο δεν μου αρέσει να κάνω σοβαρές συζητήσεις εξ αποστάσεως. Πόσο μάλλον όταν ούτε καν ακούω τον συνομιλητή μου, αλλά περιορίζομαι στο να διαβάζω αυτά που μου γράφει και να απαντάω επίσης γραπτώς.

Είναι σίγουρο ελκυστικό. Το γράψιμο σε απελευθερώνει, αλλά δεν το εμπιστεύομαι. Και το λέω εγώ που εκφράζω τα συναισθήματα μου καλύτερα γραπτά (μάλλον τραγουδιστά) παρά προφορικά. Αλλά πάλι είναι τόσα πολλά που μπορείς να πεις με τη σιωπή σου. Αρκεί να είσαι παρόν. Και να υπάρχει ο κατάλληλος άνθρωπος για να την "ακούσει".

Ίσως είμαι παράξενος. Ίσως από αλλού φερμένος, που προσπαθώ εδώ και τρεις δεκαετείες να προσαρμοστώ σε έναν κόσμο που από τη στιγμή που δεν με καταλαβαίνει, προσπαθώ να τον καταλάβω εγώ. Όπως και να' χει... Καλή Ανάσταση να' χουμε και καλή αντάμωση!!!