Τετάρτη 24 Δεκεμβρίου 2008

Η σημερινή νεολαία...



Όπως λέει και ένας φίλος "μασημένη τροφή"





Παραμονή Χριστουγέννων σήμερα. Το κατάλαβε κανείς; Σε μια εβδομάδα αλλάζει ο χρόνος και το μόνο που βλέπουμε είναι νέους στους δρόμους, δημάρχους να καίγονται για τα καμένα δέντρα και να αποκαλούν απόβλητα της κοινωνίας κάποιους που τους πέταξαν μελομακάρονα (τελικά έχουμε ακόμα χιούμορ στην πόλη μας), και κάτι βολεμένους τύπους που λένε το μακρύ τους και το κοντό τους στα παράθυρα και όπου αλλού σταθούν ή βρεθούν.

Εγώ σαφώς και δεν μπορώ να μιλήσω σαν νεολαίος γιατί αισθάνομαι ότι σιγά σιγά απομακρύνομαι από αυτή τη γενιά, τουλάχιστον ηλικιακά. Αλλά υπάρχει μία κοπέλα που σαφώς και ανήκει σε αυτό που λέμε "σημερινή νεολαία". Τη λένε Amy McDonald. Σαν όνομα μπορεί να μη σας λέει τίποτα, αλλά αν ακούσετε τη φωνή της στο βιντεάκι που παραθέτω θα αναγνωρίσετε την ερμηνεύτρια του "This is the life".

Στο τραγούδι του οποίου παραθέτω και τους στίχους λέει απλά πράγματα. Αν γνωρίζετε λίγα αγγλικά θα τα καταλάβετε. Αυτό που μου έχει μείνει περισσότερο είναι οι πρώτοι στίχοι από το ρεφραίν.

"Και εσείς λέτε, "Τα παιδιά μου δεν ήταν ίδια,
τα παιδιά των παιδιών μου φταίνε",
και εσείς λέτε, "Στις μέρες μου συμπεριφερόμασταν καλύτερα",
όμως δεν είναι πλέον οι μέρες σας."


Αν ακούσετε το τραγούδι και προσέξετε τους στίχους θα δείτε και τη θέση μου για όσα διαδραματίζονται τις τελευταίες 20 μέρες στη χώρα μας.

Και όπως θα έκλεινε και η Amy:

"Είμαστε οι νεολαία του σήμερα,
θα λέμε όσα θέλουμε να πούμε,
είμαστε οι νεολαία του σήμερα,
δεν μας ενδιαφέρουν καθόλου όσα έχετε να πείτε..."


Καλές γιορτές να έχουμε...

Κυριακή 30 Νοεμβρίου 2008

Δώστε και σώστε;

Με αφορμή τη βοήθεια που έδωσαν οι ομάδες ποδοσφαίρου και μπάσκετ του ΠΑΟΚ για να μπορέσει να κάνει θεραπεία για ένα πολύ σοβαρό πρόβλημα υγείας που έχει ένα αγγελούδι μόλις ενός έτους, η μικρή Κατερίνα, θυμήθηκα και άλλες ανάλογες προσπάθειες που έγιναν ώστε απλοί πολίτες να βοηθήσουν ανθρώπους που είχαν πραγματικά πολύ μεγάλη ανάγκη (είτε για λόγους υγείας είτε λόγω κάποιας φυσικής καταστροφής). Τηλεμαραθώνιοι, ραδιομαραθώνιοι και άλλες ανάλογες προσπάθειες έχουν γίνει αρκετές φορές. Τις περισσότερες το ποσό που συγκεντρωνόταν ήταν αρκετά μεγάλο. Πρίν αρκετό καιρό είχα ακούσει ότι τα χρήματα που είχαν συγκεντρωθεί για ένα παιδάκι που είχε άμεση ανάγκη από μια επέμβαση που μπορούσε να γίνει μόνο στις ΗΠΑ είχαν δεσμευτεί από την τράπεζα στην οποία είχαν κατατεθεί για γραφειοκρατικούς λόγους με συνέπεια το παιδάκι να χάσει τη ζωή του χωρίς να έχει την ευκαιρία να δώσει μια τελευταία μάχη για αυτήν. Το καταδίκασε η "γραφειοκρατία".

Ολοι θυμόμαστε τις φωτιές στην Πελλοπόνησο. Έγιναν τηλεμαραθώνιοι, άνοιξαν λογαριασμοί σε τράπεζες αλλά τα λεφτά απ' όσο γνωρίζω ακόμα να φτάσουν σε όσους τα έχουν ανάγκη και για τους οποίους συγκεντρώθηκαν.

Από τον μεγάλο σεισμό στην Αθήνα κάποιοι άλλοι συμπολίτες μας έμειναν άστεγοι και τους στέγασαν σε κοντέινερς "προσωρινά". Και για εκείνη την περίπτωση συγκεντρώθηκαν χρήματα. Αν πάρετε τον ηλεκτρικό για Πειραιά τα κοντέινερ με τους σεισμόπληκτους είναι ακόμα εκεί.

28 δις ευρώ θα δοθούν για τη στήριξη της ρευστότητας των ελληνικών τραπεζών από την κυβέρνηση. Αν δεν μπορείς να πληρώσεις ένα δάνειο σου παίρνουν το σπίτι, το αυτοκίνητο, σε βάζουν φυλακή. Αν η τράπεζα έχει πρόβλημα ρευστότητας και δεν μπορεί να εγγυηθεί για τα χρήματα που έχεις καταθέσει σε αυτήν απλά χρηματοδοτείται από το ελληνικό κράτος. Αν η τράπεζα δεσμεύει χρήματα τα οποία έχουμε δώσει εσύ και εγώ για να βοηθήσουμε έναν συνανθρωπο μας με συνέπεια αυτός να χάνει τη ζωή του ή να συνεχίζει να ζει στην ανέχεια ποια είναι τα μέτρα που παίρνει το ελληνικό κράτος;

Έβλεπα σήμερα μια συνέντευξη (θαρρώ πως ήταν επανάληψη) την οποία είχε πάρει ο Τζανετάκος (υποψήφιος νομάρχης Αττικής στις προτελευταίες νομαρχιακές εκλογές) από τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη. Σε αυτήν ο Κ. Μητσοτάκης έλεγε ότι ήταν έγκλημα ο εκλογικός νόμος Κουτσόγιωργα που οδήγησε σε ακυβερνησία το 1990 τη χώρα. Δεν μπορώ να αντιληφθώ πόσο χειρότερη μπορεί να είναι μια οικουμενική κυβέρνηση από αυτή που έχουμε τώρα ή από την αυτήν που θα προκύψει μετά τις επόμενες εκλογές. Τι χειρότερο θα μπορούσαν να μας κάνουν;

Υ.Γ. Παρόλαυτα εμείς θα συνεχίσουμε να βοηθάμε όσους το έχουν ανάγκη. Αυτή τη στιγμή μας χρειάζεται η μικρή Κατερίνα. Περισσότερες πληροφορίες στο παραπάνω λινκ.


Σάββατο 4 Οκτωβρίου 2008

Στο Διεθνές το μαγαζί...



Στο Διεθνές το Μαγαζί πήγαν παρέα δυο χαζοί
και λέγαν τα δικά τους
Λέγαν για τους πολιτικούς πως μοιάζουν σαν τους ποντικούς
που τρώνε τα παιδιά τους
Στο Διεθνές το Μαγαζί μονολογούσαν οι χαζοί
για της ζωής το κρίμα
πως ειν’ ντροπή πως ειν’ ντροπή όλου του κόσμου οι σοφοί
να πουληθούν στο χρήμα

Και ένας νέος μοναχός αφουγκραζόταν σκεφτικός
παράμερα πιο πέρα
κι έλεγε να ‘τανε χαζοί όλοι οι άνθρωποι στη γη
θα βλέπαμε άσπρη μέρα

Στο Διεθνές το Μαγαζί γίνανε φέσι οι χαζοί
κι ελέγανε πως φτάνει
πως κάθε πόλεμο στη γη τον κάνουν οι λαθρέμποροι
και οι βιομηχάνοι
Στο Διεθνές το Μαγαζί μιλούσανε οι δυο χαζοί
γι αγάπη και ειρήνη
κι όμως οι άσοφοι σοφοί αφήνουν νηστικούς στη γη
και πάνε στη σελήνη

Και ένας νέος μοναχός αφουγκραζόταν σκεφτικός
παράμερα πιο πέρα
κι έλεγε να ‘τανε χαζοί όλοι οι άνθρωποι στη γη
θα βλέπαμε άσπρη μέρα

Στο Διεθνές το Μαγαζί γελούσανε οι δυο χαζοί
ελέγανε αστεία
Λέγαν πως ψέμα αν θες να πεις αν θέλεις να γελά κανείς
λέγε Δημοκρατία
Στο Διεθνές το Μαγαζί αφού τα ήπιαν οι χαζοί
τα είπαν κι ένα χέρι
λέγαν πως θα ‘ρθει η στιγμή να αγκαλιαστεί όλη η γη
με τ’ άσπρο περιστέρι

Και ένας νέος μοναχός αφουγκραζόταν σκεφτικός
παράμερα πιο πέρα
κι έλεγε να ‘τανε χαζοί όλοι οι άνθρωποι στη γη
θα βλέπαμε άσπρη μέρα


Έψαχνα τόσο καιρό να βρω έναν τρόπο να σχολιάσω τα όσα διαδραματίζονται στον κόσμο εντός και εκτός των συνόρων μας. Ακρίβεια, πετρέλαιο, διαφθορά, πόλεμοι...

Η παρουσία μου χθες σε μια συναυλία του Κώστα Χατζή με διευκόλυνε. Απλά σας παραθέτω το παραπάνω τραγούδι του με τους στίχους ακριβώς κάτω από το βιντεάκι. Δεν νομίζω ότι μπορώ να προσθέσω τίποτα περισσότερο. Ένα τραγούδι που γράφτηκε πριν 34 χρόνια και είναι πιο επίκαιρο από ποτέ.

Πέμπτη 11 Σεπτεμβρίου 2008

Φοβάμαι πως...



Περνάς 2 μήνες απόλυτης ηρεμίας. Φτάνεις στο σημείο να πιστέψεις ότι έχεις βγάλει από το μυαλό σου ότι σε χαλούσε όλο τον προηγούμενο χειμώνα! Και εκεί έρχεται μια στιγμή που ανατρέπονται όλα! Και "..γυρνάω στα ίδια λάθη..." που λέει και ο Γιαννάκης (ψάχνω παρέα παρεπιπτόντως για να πάω το Σάββατο που είναι το τελευταίο του βράδυ).

Τελικά δεν είναι εύκολο να ξεκολλήσεις. Ίσως γιατί δεν θέλεις να ξεκολλήσεις. Ίσως γιατί δεν θέλει να ξεκολλήσεις.

Αν τη βγάλουμε καθαρή και αυτόν το Σεπτέμβρη (κολομήνας τα έχουμε ξαναπεί) μετά δε έχουμε να φοβηθούμε τίποτα!!!


Σάββατο 6 Σεπτεμβρίου 2008

Σεπτέμβρης είναι θα περάσει...

Μετά από 2 μήνες παρατεταμένων και μοναχικών (δεν είναι απαραίτητα κακό αυτό πιστέψτε με) διακοπών επιστρέφεις στη Θεσσαλονίκη. Σκούρα τα πράγματα! Οι φίλοι προσπαθούν να καταλάβουν τι έχεις και εσύ προσπαθείς να προσαρμοστείς στα δεδομένα της πόλης για ακόμα έναν Σεπτέμβρη. Να ανατρέψεις την ισορροπία και την ηρεμία που είχες βρει κάπου στη Χαλκιδική και να δημιουργήσεις μία νέα στην οποία θα συμπεριλαμβάνονται και οι απαιτήσεις που έχουν οι άλλοι από εσένα.

Τι κάνεις;



Μία λύση είναι να ξεκινήσεις έναν μαραθώνιο Grey's Anatomy και να δεις τους 2 τελευταίους κύκλους σε 5 μέρες. Δεν βοηθάει και πολύ αλλά ξεχνιέσαι λίγο.

Μια άλλη λύση: περπάτημα. Όσο αντέχεις. Ειδικά το βράδυ. Εκεί καταλαβαίνεις ότι υπάρχει κάποια στιγμή της ημέρας που αυτή η πόλη πραγματικά σου αρέσει!

Και μετά πιάνεις τα όσα πρέπει να κάνεις. Αιτήσεις, τρέξιμο, ψάξιμο, μιας και είσαι και χωρίς δουλειά (προσωρινά γιατί κάτι θα προκύψει που θα πάει...)!

Περίεργος μήνας τελικά ο Σεπτέμβρης. Η επιστροφή στην πραγματικότητα πάντα μου έπεφτε κάπως βαριά.

Σεπτέμβρης είναι θα περάσει...

Πέμπτη 3 Ιουλίου 2008

Κάτι που μπορείς να κάνεις αύριο γιατί να το κάνεις σήμερα;

Ήρθε η ώρα να παρουσιάσω τη φιλοσοφία που έχω στη ζωή μου. Αυτή περικλείεται στον τίτλο του post. "Κάτι που μπορείς να κάνεις αύριο γιατί να το κάνεις σήμερα;" Τριγύρω μου βλέπω κόσμο να τρέχει σαν παλαβός, γεμάτος άγχος. Απ'την κατηγορία αυτή θα πρέπει να εξαιρέσω τους φίλους μου, οι περισσότεροι απ'τους οποίους είναι δημόσιοι υπάλληλοι ή κάνουν δουλειές στις οποίες απασχολούμενοι λίγες ώρες την ημέρα βγάζουν τα προς το ζην και με το παραπάνω...

Εγώ πάλι δεν ανήκω σε καμιά από τις προαναφερθείσες ομάδες ανθρώπων. Ούτε σαν παλαβός τρέχω (η γυμναστική δεν ήταν ποτέ το φόρτε μου), ούτε δημόσιος υπάλληλος είμαι (προς ώρας εύχομαι), ούτε μου περισσεύουν λεφτά από τις δουλειές που κάνω κατά καιρούς.



Αλλά όπως λένε και οι Τρύπες στο παραπάνω βιντεάκι "Η ζωή είναι μικρή για να είναι θλιβερή...". Τα σοβαρά τα αφήνω για αύριο και καταπιάνομαι με ότι μου κάτσει στο κεφάλι και είναι ικανό εκείνη τη στιγμή να μου φτιάξει ή και να μου χαλάσει (αν το έχω ανάγκη) τη διάθεση. Φυσικά έχω και εγώ τα προβλήματα μου, τις έννοιες μου και καταστάσεις που χρίζουν άμεσης λύσης. Ή ακόμα χειρότερα προβλήματα που δεν επιδέχονται λύσης και θα τα κουβαλάω μια ζωή. Για αυτό το λόγο δεν αγχώνομαι σχεδόν ποτέ. Και αν το κάνω δεν το δείχνω.

Ο καθένας έχει τα δικά του προβλήματα. Δεν χρειάζεται να φορτώνεται και του άλλου.

Ίσως αυτή η ελαφρότητα και η προχειρότητα με την οποία αντιμετωπίζω τα πράγματα να είναι εκνευριστική για ορισμένους, αλλά έτσι έχω μάθει να επιβιώνω ως τώρα.

Εν κατακλείδι, αν κάτι μπορεί να γίνει και αύριο θα το κάνω αύριο...

Παρασκευή 20 Ιουνίου 2008

Σωκράτης Μάλαμας Καλοκαίρι '08 στο Θέατρο Δάσους



Σωκράτης Μάλαμας. Ένας πραγματικά ξεχωριστός καλλιτέχνης. Πάντα ήθελα να βρεθώ σε μια συναυλία του. Έτυχε αυτό να συμβεί χθες και μάλιστα στον αγαπημένο μου χώρο. Το Θέατρο Δάσους. Είναι πραγματικά κάτι το μαγικό. Καθισμένος στα ψηλά, ακούγωντας μελωδίες και στίχους που σε ταξιδεύουν και με φόντο την φωτισμένη πόλη πίσω ακριβώς από τη σκηνή.

Αλλά ας τα πάρουμε απ'την αρχη. Δεν περίμενα ότι θα είχε τόσο πολύ κόσμο. Απ'ότι έμαθα αργότερα από μία φίλη τα εισητήρια είχαν εξαντληθεί, κάτι που αντιλαμβανόσουν αμέσως μόλις έμπαινες στο θέατρο. Βγήκε γύρω στις 10. Η απλότητα αυτού του ανθρώπου πάνω στη σκηνή είναι κάτι το απίστευτο.

Κάπου εκεί άρχισε το ταξίδι. "Σ'έχω τάχα ονειρευτεί, ψέμα αν είσαι θα φανεί, μα η λαχτάρα μου για σένα είναι πόνος..." , "Να'σαι μονάχος σου θα πει να είσαι αντρειωμένος, να μη σε πιάνει πανικός ούτε κι ο ίδιος ο Θεός..." , "Της αγκαλιάς η ξενιτιά είναι η πιο μεγάλη, βάλε στη στάχτη μου φωτιά κι αφάνισε με πάλι..." , "Εγώ φουντώνω στο χιονιά βγάζω φωτιές στην παγωνιά, άνοιξη έχει η καρδιά εσένα σαν κοιτά..."
, "...ψυχή που δεν αμάρτησε ποτέ της δεν αγιάζει". Εκεί όμως που το μυαλό χάθηκε τελείως ήταν τη στιγμή που έμεινε μόνος στη σκηνή και τραγούδησε με μοναδική συνοδεία την κιθάρα του το "Νυχτολούλουδο". "Άνοιξε Νυχτολούλουδο να δω την ομορφιά σου, άμα δε χάσω το μυαλό πώς θα βρω την καρδιά σου..." .

Το ταξίδι κράτησε 3 ώρες. Έκλεισε με το "Μέρμηγκα" του Μάνου Λοΐζου.



Κάπου εκεί ήρθε η ώρα να μας αποχαιρετήσει, αλλά είμαι σίγουρος ότι απλά ανανεώσαμε το ραντεβού μας για κάποια άλλη στιγμή.

Πήρα το δρόμο για το σπίτι περπατώντας από το δασάκι. Πέρασα μαζί με πάρα πολύ κόσμο μπροστά από την εκκλησία του Αγίου Παύλου και στη συνέχεια ανηφόρισα προς τα κάστρα. Κάπου εκεί ο δρόμος ησύχαζε και έμεινα μόνος με τις σκέψεις μου από τα όσα έζησα πριν από λίγο.

Κατά τις 2 μπήκα στο σπίτι κατάκοπος. "Είναι σκοτάδι μάτια μου πάντα σ'αυτή την πλάση, μια χαραμάδα αφήνουμε το φως για να περάσει, να μπούνε χρώματα, φωνές, όνειρα και ταξίδια, να κλέψουνε απ'τους θεούς πανάκριβα στολίδια..."


Υ.Γ.
Ένα τεράστιο συγνώμη στο φίλο που του χάλασα τη βραδιά με την έλλειψη σωστού προγραμματισμού από μέρους μου. Υπόσχομαι να επανορθώσω με την πρώτη ευκαιρία. Αφιερωμένο σε σένα φίλε το τελευταίο βίντεο.

Πέμπτη 12 Ιουνίου 2008

Τα μπάνια του λαού



Ήγγικεν η ώρα να κάνω και εγώ για φέτος το πρώτο μου μπάνιο! Βέβαια θα χρειαστεί να καταναλώσω περισσότερο αντηλιακό απ' ότι πέρυσι γιατί έχω να προστατέψω μεςγαλύτερη επιφάνεια απ' ότι πέρυσι, αλλά όπως έλεγε και ένας φίλος "τα παραπανίσια κοιλάκια είναι ένδειξη ευημερίας" (μην μας ακούσει ο Αλογοσκούφης καήκαμε...).

Θα φορτώσουμε σωσίβια, μπρατσάκια και όλο τον σχετικό εξοπλισμό (για να είμαστε σίγουροι ότι θα είναι ασφαλής ο φίλος μας ο Έβδομος), στην υπερπολυτελή λίμο, με το χρώμα που παραπέμπει σε συνοδευτικό πιτόγυρου, του άλλου κολλητού (αδερφού θα έλεγα...) Κουδάκου (μάνα πιάσε ένα ποτήρι νερό, έχω να γλείψω πολύ κόσμο ακόμα!) και θα ξεχυθούμε στις παραλίες τις Σιθωνίας και πιο συγκεκριμένα στον προορισμό κάθε ψαγμένου τη φετινή καλοκαιρινή σεζόν, στο ειδυλιακό Πόρτο Κουφό. Εμείς τουλάχιστον εκεί θα είμαστε! Πάρτε μια γεύση για τι ομορφιά μιλάμε στο videaki που ακολουθεί.

Πέμπτη 5 Ιουνίου 2008

Spam - E-mail αλυσίδες

Έχει καταντήσει αηδία να ανοίγεις κάθε πρωί το mail σου και να βλέπει 10-15 νέα εισερχόμενα, από τα οποία τα περισσότερα αφορούν e-mail αλυσίδες. Διαβάζεις κάποια πραγματάκια που έχει πει κάποιος λογοτέχνης, ποιητής, αρχαίος σοφός, και στο τέλος κλείνουν γράφοντας σου να κάνεις μια ευχή η οποία θα πραγματοποιηθεί αν το στείλει σε 500 άτομα. Αν το στείλεις σε 499 θα σε χτυπήσει αυτοκίνητο, θα γλυστρίσεις σε μπανάνα και θα σπάσεις το χέρι σου ή στην καλύτερη θα χάσεις τη δουλειά σου. Σπεύδουν λοιπόν όλοι οι "φίλοι" - παραλήπτες να προωθήσουν το εν λόγω μήνυμα ή μηνύματα σε εμάς τους φίλους τους, κάνοντας παράλληλα και μια ευχή (π.χ. γάμο και παιδί πριν τα 30...). Το κορυφαίο είναι ότι το ίδιο άτομο μπορεί να σου προωθήσει το ίδιο e-mail ξανά μετά από λίγο καιρό γιατί του το ξαναέστειλαν και έκανε (ξανά...) την ευχή (αφού τις προηγούμενες 763 φορές δεν βγήκε)!

Υπαρχει βέβαια και μία κατηγορία e-mail - αλυσίδες που αφορούν διαπροσωπικές σχέσεις. Μηνύματα που περιέχουν ενδιαφέροντες στοχασμούς κάποιου συγγραφέα πάνω στο θέμα (τους οποίους αν τους διάβαζες σε ένα βιβλίο θα ήταν όντως αντικείμενο προβληματισμού), και κλείνουν γράφοντας ότι πρέπει να το στείλεις σε όσους αγαπάς και τους θεωρείς φίλους σου, όπως επίσης και στο άτομο που στο έστειλε.

Αν αγαπάς κάποιους ανθρώπους και αν θεωρείς φίλους σου κάποιους άλλους δεν θα ήταν πιο απλό να τους πάρεις ένα τηλέφωνο για να τους ρωτήσεις τι κάνουν;

Πέμπτη 22 Μαΐου 2008

Glory, Glory Man United!!!!


Η χθεσινή βραδιά ήταν καθαρά αντρική υπόθεση! Υπάρχει η μέρα της γυναίκας και υπάρχει και το βράδυ του τελικού του Champions League.

Πήγα λοιπόν με φίλους να απολαύσουμε το μεγάλο ματς! Αντικειμενικός δεν μπορώ να είμαι γιατί υποστήριζα με πάθος τους μετέπειτα τροπαιούχους. Κάποιοι προσπάθησαν να μου σπάσουν τα νεύρα, αλλά στο τέλος έφυγαν με κάτω το κεφάλι.

Ωραίο παιχνίδι είδαμε, αν και θα προτιμούσα να το είχε καθαρίσει η Γιονάιτεντ από το πρώτο ημίχρονο, αλλά χαλάλι το άγχος!

Δεν θα επεκταθώ περισσότερο στα του αγώνα, αλλά στο τι συνάντησα στην πόλη πριν και μετά το ματς (κατά τη διάρκεια δεν επικοινωνούσα με τον έξω κόσμο μιας και ήταν σαν να βρισκόμουν μέσα στο γήπεδο)!

Πριν τον τελικό...

Πίστευα ότι θα βρίσκαμε σχετικά εύκολα να καθίσουμε κάπου για να το δούμε, αλλά γρήγορα διαψεύστηκα. Τι και αν ο αγώνας μεταδίδονταν από ελεύθερο κανάλι. Όλα τα καφέ που διέθεταν tv ήταν γεμάτα! Τελικά καταλήξαμε σε ένα καφέ στην Καμάρα που στην ουσία βρήκαμε το μόνο ελεύθερο τραπέζι. Κάποιοι είχαν και ένα μικρό πρόβλημα ορατότητας , αλλά ούτως ή άλλως για να μου σπάσουν τα νεύρα είχαν έρθει και όχι για να δούν τον αγώνα (η απάντηση μου σε αυτούς μία: Glory Glory...). Κάπου εκεί ξεκίνησε και το ματς...

Μετά τον τελικό...

Τρεις ώρες μετά σήκωσα το κεφάλι μου να δω τι γίνεται τριγύρω. Δυστυχώς την απονομή δεν την είδα, γιατί άλλοι ήθελαν να τη δουν σπίτι οπότε βιάζονταν να φύγουν και άλλοι απλά δεν το άντεχαν.

Πηγαίνοντας προς το φανάρι της Καμάρας παρατήρησα ότι επικρατούσε ένας χαμός τριγύρω. Φεύγοντας όλοι μαζί από τα καφέ που έβλεπαν τον αγώνα δημιούργησαν μια ατμόσφαιρα την οποία θα ζούμε συχνά σε 2 εβδομάδες.

Και για κλείσιμο:
Glory, Glory Man United
Glory, Glory Man United
Glory, Glory Man United as the Reds go marching up up up!!!!

Τετάρτη 21 Μαΐου 2008

Κι έτσι ξαφνικά όπως θα φεύγει η άνοιξη...


Καιρό σκεφτόμουν τι να γράψω. Ετοίμαζα κάτι όταν ξαφνικά άκουσα το τραγούδι που παραθέτω παραπάνω.

Η συγκεκριμένη περίοδος είναι πολύ περίεργη. Τέλος και αρχή ταυτόχρονα πολλών πραγμάτων. Τελειώνει η άνοιξη, έρχεται το καλοκαίρι. Τελειώνουν σχέσεις, κλείνουν κύκλοι στις ζωές των ανθρώπων και ανοίγουν καινούργιοι. Το αποδίδω στην αισιοδοξία που γεννά μέσα μας το καλοκαίρι και στο γεγονός ότι μαζί με την μουντίλα του καιρόυ διώχνουμε και ότι μας βάραινε όλο αυτόν τον καιρό. Προβληματικές σχέσεις, φοβίες, καταπίεση στη δουλειά... Δίνουμε μια μούτζα σε όλα και πάμε πάλι από την αρχή. Δεν μου ακούγεται κακό.

Πάντα ήμουν αισιόδοξος άνθρωπος. Ίσως γιατί άκουγα τραγούδια που μιλούσαν κυρίως για πόνο, για στεναχώρια, για προβλήματα, να μου έβγαινε από αντίδραση (δεν το προτείνω σε όσους έχουν κατάθλιψη...). Γι'αυτό και πιστεύω ότι όταν παίρνουμε απόφαση να διαγράψουμε κάποιες καταστάσεις από τη ζωή μας, κάτι καλό θα προκύψει άμεσα. Αρκεί να το έχουμε πάρει πραγματικά απόφαση, γιατί τα παραδείγματα με πισωγυρίσματα είναι ουκ ολίγα και ποτέ δεν είχαν θετικά αποτελέσματα.

Πρόταση μου, always look on the bright side of life και κάτι καλό θα προκύψει... Και για να μην παρεξηγούμε, δεν εννοώ μόνο στον αισθηματικό, αλλά σε οποιδήποτε τομέα της ζωής μας.

Υ.Γ.1 Ο τίτλος είναι παράφραση από ένα στίχο από το τραγούδι "Άνοιξη", στίχοι: Λίνα Νικολακοπούλου, μουσική: Σταμάτης Κραουνάκης, ερμηνεία: Άλκηστις Πρωτοψάλτη

Υ.Γ.2 Το τραγούδι στο βίντεο λέγεται "Σ'εχω βρει και σε χάνω", στίχοι: Γεράσιμος Ευαγγελάτος, μουσική: Θέμης Καραμουρατίδης, ερμηνεία: Νατάσσα Μποφίλιου

Τετάρτη 23 Απριλίου 2008

Αθλητική Κυριακή

Η αντίδραση του Λάμπρου Σκόρδα την Κυριακή το βράδυ αποθεώθηκε από όλη τη φίλαθλη Ελλάδα! Εγώ θα πω ότι ίσως να ήταν λίγο ακραία. Επιβεβλημένη μάλλον. Κυρίως όμως καθυστερημένη. Ο τρόπος μετάδοσης της εκπομπής από την ΕΡΤ τα τελευταία χρόνια είναι φανερά προσανατολισμένος προς τους τρεις. Οι αντιδράσεις όμως ήταν χλυαρές από όλους. Η έκρηξη του Σκόρδα ήταν αυτό που περίμεναν πάρα πολλοί φίλαθλοι, ανεξαρτήτου ομάδας. Είχαν κουραστεί από τις άνοστες γραπτές ανακοινώσεις. Αυτός όμως που κατά την άποψη μου ξεχώρισε για ακόμα μία φορά ήταν ο πρόεδρος του Πανιωνίου ο Κύριος (με το "Κ" κεφαλαίο) Τσακίρης. Χωρίς φωνές, χωρίς υπερβολές, χωρίς ακρότητες. Με εύστοχα επιχειρήματα εξέθεσε την εκπομπή στα μάτια όλων των τηλεθεατών. Τον κ. Τσακίρη τον εκτιμώ για πολλούς λόγους. Ο βασικός είναι γιατί είναι οπαδός της ομάδας στην οποία είναι πρόεδρος. Μετά τη νίκη με τον Παναθηναϊκό τον έδειξε η κάμερα να πανηγυρίζει φωνάζοντας συνθήματα της ομάδας του, όπως θα έκανε ο πιο απλός φίλαθλος και η αλήθεια είναι ότι το χάρηκα. Αν αναλογιστεί κανείς και το έργο που έχει προσφέρει στον Πανιώνιο πραγματικά καταλαβαίνει κανείς ότι αυτός ο άνθρωπος μάλλον κατά τύχη βρίσκεται στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Τόση υγεία δεν ξέρω αν μπορούμε να την αντέξουμε. Είναι θέμα χρόνου να τον πετάξει έξω το σύστημα. Μέχρι τότε όμως μπορεί να παραδειγματιστούν 2-3 ακόμα και ίσως κάτι να αλλάξει.

Υ.Γ.Για τους παρουσιαστές της εν λόγω εκπομπής και το υστερόγραφο που αφιερώνω πολύ είναι. Τίποτα περισσότερο.

Σάββατο 19 Απριλίου 2008

Βράδυ Σαββάτου...

Είναι κάτι περίεργα βράδυα, όπως αυτό, που αναρωτιέσαι γιατί είσαι μέσα. Σε πιάνει αυτή η "ψευτομελαγχολία", όπως την λέω εγώ, και θέλεις απελπισμένα να βγεις έξω. Αρχίζεις παίρνεις τηλέφωνα τους φίλους αλλά όλοι για κάποιο λόγο δεν μπορούν να βγουν μαζί σου. Άλλοι βαριούνται και άλλοι τρέχουν σε συναυλίες. Κάπου εκεί αρχίζεις να αντιλαμβάνεσαι ότι, ίσως έχεις αρχίσει να μεγαλώνεις. Οι εποχές που οποιαδήποτε ώρα, οποιασδήποτε μέρας κι αν ήθελες να βγεις πάντα θα έβρισκες κάποιον έχουν περάσει ανεπιστρεπτί. Τώρα δυσκολεύεσαι ακόμα και το Σάββατο! Αν αυτό δεν είναι σημάδι παρακμής (ωρίμανσης θα το πουν άλλοι) τότε τι είναι;


Υ.Γ. Τους στίχους και την μουσική στο "Βράδυ Σαββάτου" τους έχει γράψει ο Χρήστος Κυριαζής.

Τετάρτη 16 Απριλίου 2008

...ήλιος λες και τελείωσε ο χειμωνας

Αυτό είναι το πρώτο άρθρο που ανεβάζω στο blog μου. Τους υπόλοιπους στίχους δεν θα τους αναφέρω μιας και είναι άσχετοι με το κείμενο που θα ακολουθήσει, αλλά θα επικεντρωθώ στο ότι τελείωσε (;) ο χειμώνας. Σήμερα μετά από πολλές μέρες είδαμε τον ήλιο - θεό (που θα'λεγε και ο Ξυλούρης). Αμέσως η πόλη γέμισε με χαμογελαστά πρόσωπα, ενδιαφέρουσες εμφανίσεις και άλλα δείγματα ότι μύρισε καλοκαιράκι! Μάλλον λοιπόν ήρθε η ώρα να βγούμε και καμιά βόλτα προς τα έξω μήπως αλλάξει η διάθεση λίγο, γιατί με την μουντάδα των τελευταίων ημερών μας είχε πάρει από κάτω. Ένας καφές στην παραλία (Ice Tea για μένα), ένα τσιπουράκι προς τη Νέα Παραλία, ένα ποτό στα γνωστά μας στέκια κοντά στο Λ. Πύργο, επιβάλλονται!

Υ.Γ. Το "Φύσηξε ο Βαρδάρης" από όπου είναι δανεισμένος ο τίτλος του Blog το έχει ερμηνεύσει ο Νίκος Παπάζογλου, ο οποίος έχει γράψει και τους στίχους και τη μουσική.