Δευτέρα 30 Απριλίου 2012

"Ανακύκλωση..."



Πολύ μοδάτη λέξη.

Στην εποχή που ζούμε ανακυκλώνουμε τα πάντα.
Αντικείμενα, ιδέες, ανθρώπους.

Αλλά τι οδηγεί στην ανακύκλωση του κάθε ενός;

Για τα αντικείμενα είναι λίγο πολύ γνωστή η λογική. Άλλοι ανακυκλώσουν επειδή έχουν οικολογική συνείδηση, άλλοι για να δείξουν ότι έχουν οικολογική συνείδηση και άλλοι μιμούνται τις παραπάνω δύο κατηγορίες.

Η ανακύκλωση ιδεών γίνεται προφανώς επειδή υπάρχει έλλειψη πρωτοτυπίας στις μέρες μας και ίσως μια δόση ραθυμίας. Είναι πολύ πιο εύκολο να αναμασήσεις τα λόγια κάποιου άλλου, απ΄το να προσπαθήσεις να φέρεις στο φως κάτι καινούριο, κάτι καινοτόμο. Και αν αυτή η ανακύκλωση έχει να προσφέρει κάτι, έχει καλώς. Συνήθως, όμως, γίνεται απλά για το φαίνεσθαι. Για τη βιτρίνα.

Η ανακύκλωση των ανθρώπων είναι μια άλλη ιστορία. Την πιο συνηθισμένη μπορούμε να την παρατηρήσουμε στο ελληνικό κοινοβούλιο. Οι ίδιοι, αποτυχημένοι, άνθρωποι αναλαμβάνουν ξανά και ξανά, έπειτα από λαϊκή εντολή, να λύσουν το ίδιο πρόβλημα για το οποίο είχαν επιλεγεί και πριν, χωρίς να τα καταφέρουν. 

Σε πιο προσωπικό επίπεδο μπορούμε να βρούμε ανθρώπους που μπαινοβγαίνουν στη ζωή μας. Ψάχνουμε να βρούμε εναγωνίως τρόπο για να τους αξιοποιήσουμε, αλλά κάθε φορά κάτι δυσλειτουργεί και τους αφήνουμε εκτός. Όταν περάσει όμως λίγο ο καιρός, κάτι μας τραβάει να τους επαναφέρουμε. Ίσως να είναι κάποιο ένστικτο, ίσως απλά μαζοχισμός, αλλά θέλουμε να βρουν μια θέση, ένα ρόλο στη ζωή μας. 

Συμπέρασμα δεν υπάρχει. 
Ο χρόνος κρίνει τις πράξεις μας και τις επιλογές μας. 
Και ας νοσταλγούμε πότε πότε τις "...καμένες μας Ιθάκες..." που λέει και ο Μητροπάνος.

Δευτέρα 2 Απριλίου 2012

Σκόρπιες σκέψεις μιας Κυριακής


Πάει και ο Μάρτιος.

Πρώτη μέρα του Απρίλη ήταν η σημερίνη και λόγω μιας περίεργης διάθεσης που είχα την πέρασα σπίτι.
Αυτή η περίεργη διάθεση με διακατέχει εδώ και αρκετό καιρό.
Η αλλαγή του καιρού μου έχει δημιουργήσει μια ανεξήγητη ευθυμία. Η βλακώδης αισιοδοξία μου βγαίνει ξανά στην επιφάνεια και όποιον πάρει ο χάρος!
Λέω "βλακώδης" γιατί δεν έχω κανέναν απολύτως λόγο να είμαι αισιόδοξος για την εξέλιξη των πραγμάτων σε όλους τους τομείς της ζωής μου.
Έχοντας μάθει όμως με τα λίγα και λόγω ιδιοσυγκρασίας (άλλοι θα πουν ότι φταίει και το ζώδιο...) ανεβαίνω ακόμα και όταν παίρνω το ελάχιστο. Μια όμορφη παρέα, έστω και για μερικές ώρες, ένας περίπατος στην πόλη με τον πολύ ωραίο καιρό που είχε τις τελευταίες μέρες, και έτσι απλά εμφανίζεται το χαμόγελο στο πρόσωπο μου ασυναίσθητα και ας έχω μόλις περάσει από την εφορία ή ας με έχει αφήσει ξεκρέμαστο το αμαξάκι μου. 
O Απρίλης μπήκε, η άνοιξη έχει έρθει λίγο νωρίτερα, τα ζόρια που αναμένονται φαίνονται δυσβάσταχτα αλλά εγώ σε πείσμα όλων θα χαμογελάω όταν παίρνω από το περιβάλλον μου έστω και αυτο το λίγο (όχι πως υπάρχει πρόβλημα αν κάποιος ή κάποια έχει τη διάθεση να προσφέρει το κάτι περισσότερο...).
Άλλωστε όπως λέει και ο Σωκράτης "Άνοιξη έχει η καρδιά..."

Άντε και καλό καλοκαίρι!!!


Υ.Γ. Μην ψάξετε να βρείτε κάποιο νόημα ή κάποια συνοχή σε όλα τα παραπάνω. Και εγώ ο ίδιος διαβάζοντας ξανά αυτά που έγραψα δυσκολεύομαι. Άλλωστε το λέω και στον τίτλο: Σκόρπιες σκέψεις! Και κάτι ακόμα. Αύριο μπορεί η διάθεση να είναι στο ναδίρ. Αλλά αυτά είναι μέσα στο πρόγραμμα ενός διδύμου! Όπως είχα γράψει και παλιότερα χωρίς σκαμπανεβάσματα δεν έχει ενδιαφέρον η ζωή μας!!!