Τρίτη 26 Μαρτίου 2013

Προσαρμογή

Μετά από ένα ακόμα διάλειμμα από την πεζή καθημερινότητα, χάρη στο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ, επανήλθα, ή μάλλον προσπαθώ να επανέλθω.

Υπάρχουν κάποιες εμπειρίες στη ζωή μας που είναι ιδιαίτερες. 

Για μένα μία από αυτές είναι, τα τελευταία 6 χρόνια το Φεστιβάλ Κινηματογράφου, και από πέρσι και το Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ. Είναι 10-15 μέρες κατά τις οποίες αισθάνομαι ότι βρίσκομαι στο χώρο που θα ήθελα να είμαι συνεχώς. Νιώθω πιο γεμάτος από κάθε άλλη στιγμή της χρονιάς. Η αυτοπεποίθηση μου ανεβαίνει και αυτό έχει αντίκτυπο και στις υπόλοιπες, όσες προλαβαίνω, δραστηριότητες μου αυτήν την περίοδο.

Και μετά, όταν έρχεται η Δευτέρα μετά το φεστιβάλ, πρέπει να προσαρμοστώ. Να ψάχνω να βρω το "νόημα" ξανά, να αναζητώ το χρώμα.

Έχω την εντύπωση ότι μέσα στο φεστιβάλ βγάζουμε όλοι όσοι συμμετέχουμε, έναν εαυτό λίγο καλύτερο, απ' ότι τον υπόλοιπο χρόνο.

Η προσαρμογή σε κάτι λιγότερο είναι πραγματικά πολύ δύσκολη και κάπως μελαγχολική. Συνήθως περνάει μετά από κάποιο καιρό. 

Όσο όμως και αν δεν μου αρέσει το τέλος του φεστιβάλ, κάθε ένα από αυτά προσθέτει ένα ξεχωριστό κομμάτι στο κολάζ της ζωής μου.