Πέμπτη 22 Μαΐου 2008

Glory, Glory Man United!!!!


Η χθεσινή βραδιά ήταν καθαρά αντρική υπόθεση! Υπάρχει η μέρα της γυναίκας και υπάρχει και το βράδυ του τελικού του Champions League.

Πήγα λοιπόν με φίλους να απολαύσουμε το μεγάλο ματς! Αντικειμενικός δεν μπορώ να είμαι γιατί υποστήριζα με πάθος τους μετέπειτα τροπαιούχους. Κάποιοι προσπάθησαν να μου σπάσουν τα νεύρα, αλλά στο τέλος έφυγαν με κάτω το κεφάλι.

Ωραίο παιχνίδι είδαμε, αν και θα προτιμούσα να το είχε καθαρίσει η Γιονάιτεντ από το πρώτο ημίχρονο, αλλά χαλάλι το άγχος!

Δεν θα επεκταθώ περισσότερο στα του αγώνα, αλλά στο τι συνάντησα στην πόλη πριν και μετά το ματς (κατά τη διάρκεια δεν επικοινωνούσα με τον έξω κόσμο μιας και ήταν σαν να βρισκόμουν μέσα στο γήπεδο)!

Πριν τον τελικό...

Πίστευα ότι θα βρίσκαμε σχετικά εύκολα να καθίσουμε κάπου για να το δούμε, αλλά γρήγορα διαψεύστηκα. Τι και αν ο αγώνας μεταδίδονταν από ελεύθερο κανάλι. Όλα τα καφέ που διέθεταν tv ήταν γεμάτα! Τελικά καταλήξαμε σε ένα καφέ στην Καμάρα που στην ουσία βρήκαμε το μόνο ελεύθερο τραπέζι. Κάποιοι είχαν και ένα μικρό πρόβλημα ορατότητας , αλλά ούτως ή άλλως για να μου σπάσουν τα νεύρα είχαν έρθει και όχι για να δούν τον αγώνα (η απάντηση μου σε αυτούς μία: Glory Glory...). Κάπου εκεί ξεκίνησε και το ματς...

Μετά τον τελικό...

Τρεις ώρες μετά σήκωσα το κεφάλι μου να δω τι γίνεται τριγύρω. Δυστυχώς την απονομή δεν την είδα, γιατί άλλοι ήθελαν να τη δουν σπίτι οπότε βιάζονταν να φύγουν και άλλοι απλά δεν το άντεχαν.

Πηγαίνοντας προς το φανάρι της Καμάρας παρατήρησα ότι επικρατούσε ένας χαμός τριγύρω. Φεύγοντας όλοι μαζί από τα καφέ που έβλεπαν τον αγώνα δημιούργησαν μια ατμόσφαιρα την οποία θα ζούμε συχνά σε 2 εβδομάδες.

Και για κλείσιμο:
Glory, Glory Man United
Glory, Glory Man United
Glory, Glory Man United as the Reds go marching up up up!!!!

Τετάρτη 21 Μαΐου 2008

Κι έτσι ξαφνικά όπως θα φεύγει η άνοιξη...


Καιρό σκεφτόμουν τι να γράψω. Ετοίμαζα κάτι όταν ξαφνικά άκουσα το τραγούδι που παραθέτω παραπάνω.

Η συγκεκριμένη περίοδος είναι πολύ περίεργη. Τέλος και αρχή ταυτόχρονα πολλών πραγμάτων. Τελειώνει η άνοιξη, έρχεται το καλοκαίρι. Τελειώνουν σχέσεις, κλείνουν κύκλοι στις ζωές των ανθρώπων και ανοίγουν καινούργιοι. Το αποδίδω στην αισιοδοξία που γεννά μέσα μας το καλοκαίρι και στο γεγονός ότι μαζί με την μουντίλα του καιρόυ διώχνουμε και ότι μας βάραινε όλο αυτόν τον καιρό. Προβληματικές σχέσεις, φοβίες, καταπίεση στη δουλειά... Δίνουμε μια μούτζα σε όλα και πάμε πάλι από την αρχή. Δεν μου ακούγεται κακό.

Πάντα ήμουν αισιόδοξος άνθρωπος. Ίσως γιατί άκουγα τραγούδια που μιλούσαν κυρίως για πόνο, για στεναχώρια, για προβλήματα, να μου έβγαινε από αντίδραση (δεν το προτείνω σε όσους έχουν κατάθλιψη...). Γι'αυτό και πιστεύω ότι όταν παίρνουμε απόφαση να διαγράψουμε κάποιες καταστάσεις από τη ζωή μας, κάτι καλό θα προκύψει άμεσα. Αρκεί να το έχουμε πάρει πραγματικά απόφαση, γιατί τα παραδείγματα με πισωγυρίσματα είναι ουκ ολίγα και ποτέ δεν είχαν θετικά αποτελέσματα.

Πρόταση μου, always look on the bright side of life και κάτι καλό θα προκύψει... Και για να μην παρεξηγούμε, δεν εννοώ μόνο στον αισθηματικό, αλλά σε οποιδήποτε τομέα της ζωής μας.

Υ.Γ.1 Ο τίτλος είναι παράφραση από ένα στίχο από το τραγούδι "Άνοιξη", στίχοι: Λίνα Νικολακοπούλου, μουσική: Σταμάτης Κραουνάκης, ερμηνεία: Άλκηστις Πρωτοψάλτη

Υ.Γ.2 Το τραγούδι στο βίντεο λέγεται "Σ'εχω βρει και σε χάνω", στίχοι: Γεράσιμος Ευαγγελάτος, μουσική: Θέμης Καραμουρατίδης, ερμηνεία: Νατάσσα Μποφίλιου