Καιρό σκεφτόμουν τι να γράψω. Ετοίμαζα κάτι όταν ξαφνικά άκουσα το τραγούδι που παραθέτω παραπάνω.
Η συγκεκριμένη περίοδος είναι πολύ περίεργη. Τέλος και αρχή ταυτόχρονα πολλών πραγμάτων. Τελειώνει η άνοιξη, έρχεται το καλοκαίρι. Τελειώνουν σχέσεις, κλείνουν κύκλοι στις ζωές των ανθρώπων και ανοίγουν καινούργιοι. Το αποδίδω στην αισιοδοξία που γεννά μέσα μας το καλοκαίρι και στο γεγονός ότι μαζί με την μουντίλα του καιρόυ διώχνουμε και ότι μας βάραινε όλο αυτόν τον καιρό. Προβληματικές σχέσεις, φοβίες, καταπίεση στη δουλειά... Δίνουμε μια μούτζα σε όλα και πάμε πάλι από την αρχή. Δεν μου ακούγεται κακό.
Πάντα ήμουν αισιόδοξος άνθρωπος. Ίσως γιατί άκουγα τραγούδια που μιλούσαν κυρίως για πόνο, για στεναχώρια, για προβλήματα, να μου έβγαινε από αντίδραση (δεν το προτείνω σε όσους έχουν κατάθλιψη...). Γι'αυτό και πιστεύω ότι όταν παίρνουμε απόφαση να διαγράψουμε κάποιες καταστάσεις από τη ζωή μας, κάτι καλό θα προκύψει άμεσα. Αρκεί να το έχουμε πάρει πραγματικά απόφαση, γιατί τα παραδείγματα με πισωγυρίσματα είναι ουκ ολίγα και ποτέ δεν είχαν θετικά αποτελέσματα.
Πρόταση μου, always look on the bright side of life και κάτι καλό θα προκύψει... Και για να μην παρεξηγούμε, δεν εννοώ μόνο στον αισθηματικό, αλλά σε οποιδήποτε τομέα της ζωής μας.
Υ.Γ.1 Ο τίτλος είναι παράφραση από ένα στίχο από το τραγούδι "Άνοιξη", στίχοι: Λίνα Νικολακοπούλου, μουσική: Σταμάτης Κραουνάκης, ερμηνεία: Άλκηστις Πρωτοψάλτη
Υ.Γ.2 Το τραγούδι στο βίντεο λέγεται "Σ'εχω βρει και σε χάνω", στίχοι: Γεράσιμος Ευαγγελάτος, μουσική: Θέμης Καραμουρατίδης, ερμηνεία: Νατάσσα Μποφίλιου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου