Δευτέρα 25 Φεβρουαρίου 2013

Χαμένα όνειρα


Τα όνειρα είναι ένα είδος που τείνει να εκλείψει στις μέρες μας.

Η πίεση που δέχεται ο καθένας από όλες τις πλευρές, δεν του αφήνει το περιθώριο να ονειρεύεται.

Κάποτε άκουγα για ανθρώπους που δεν κατάφεραν να πραγματοποιήσουν τα όνειρα τους.

Σήμερα ακούω για ανθρώπους που δεν τους παίρνει να ονειρεύονται.

Τα δικά μου όνειρα ήταν πάντα μικρά. 

Δεν επιζητούσα τα πολλά.

Μάλλον γι' αυτό δεν έχω ούτε καν αρκετά.

Θυμάμαι κάποια τραγούδια που μιλούσαν για όνειρα.

"Αξίζει φίλε να υπάρχεις για ένα όνειρο...", έλεγε ένα από αυτά.

Τα όνειρα είναι κομματάκια από το παζλ της ζωής που θα ήθελες να ζεις.

Στην καλύτερη είναι μια προέκταση της ζωής που ήδη ζεις.

Συνήθως είναι το άπιαστο.

Όσο περισσότερο ονειρεύεσαι τόσο λιγότερο ζεις.

Ο καθένας στο όνειρο που δεν μπορεί να πραγματοποιήσει δίνει μια άλλη μορφή.

Είτε αυτή είναι μουσική, είτε στίχος, είτε οτιδήποτε του επιτρέπει να εκφράσει με μεγαλύτερη ασφάλεια και περισσότερη δύναμη αυτή την απογοήτευση. 

Του απραγματοποίητου.
Του ανέφικτου.
Του χαμένου.

Καληνύχτα λοιπόν.
Πάω να ονειρευτώ...