Πολλές φορές σκέφτομαι να βρω ποιες μπορεί να είναι οι ωραιότερες συναυλίες που έχω βρεθεί. Με τι κριτήρια μπορεί κάποιος να βγάλει ένα τέτοιο συμπέρασμα;
Άλλοι πιστεύουν ότι οι ωραιότερες συναυλίες είναι αυτές που έχουν τον περισσότερο κόσμο.
Άλλοι πάλι, αυτές που αποτελούν υπερπαραγωγές και ένα τεράστιο σόου.
Για μένα οι ωραιότερες συναυλίες είναι άλλες.
Επηρεασμένος από τη διαφήμιση που λέει ότι μια θεατρική παράσταση μπορεί να υφίσταται ακόμα και όταν υπάρχουν μόνον ένας ηθοποιός και ένας θεατής, ήρθα να υπερθεματίσω σε αυτό και για τις συναυλίες.
Οι ωραιότερες συναυλίες που έχω βρεθεί είτε ως θεατής, είτε ως ένας ταπεινός ερμηνευτής, ήταν αυτές στις οποιες αισθανόμουν ότι υπήρχε μόνο ο ερμηνευτής ή η ερμηνεύτρια και εγώ, είτε εγώ και ένας θεατής. Που τραγουδά για μένα, που τραγουδώ για εκείνη. Μπορεί στο χώρο να υπάρχουν από 3-4 έως χιλιάδες άνθρωποι, αλλά η σύνδεση που υπάρχει, η επαφή, με οδηγεί να αισθάνομαι ότι είμαστε μόνο οι δυο μας. Δεν υπάρχει ούτε χρόνος, ούτε τόπος. Μόνο αυτές οι ξεχωριστές στιγμές, ντυμένες με όμορφες μουσικές και έναν αδιόρατο ιστό να ενώνει τον ερμηνευτή με το μοναδικό θεατή.
Αυτές λοιπόν είναι οι ωραιότερες συναυλίες που έχω βρεθεί ποτέ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου