Τρίτη 19 Αυγούστου 2014

Vacances seul


Λίγο οι δεσμευσεις (επαγγελματικες, προσωπικές...) καποιων φιλων, λιγο η οικονομική στενοτητα κάποιων άλλων, λιγο το γεγονος οτι ειχα μπουχτησει ψυχολογικα ολη τη χρονιά με τις δουλειές (μια χαρα ηταν η χρονια μου, δεν παραπονιέμαι), αποφασισα να παω ολιγοήμερες διακοπές μονος μου.

Μετά απο ανωριμη σκεψη αποφάσισα να βρω ενα οργανωμένο κάμπινγκ (εκτός Χαλκιδικής..) και να γίνω για πρωτη φορά στα 35 μου κατασκηνωτης!

Εντοπισα λοιπόν ενα κάμπινγκ που μου αρεσε απο αποψη τοποθεσιας και σχολίων στο ίντερνετ και κατηφορισα για το Παπά Νερό στον Αϊ Γιάννη στο Πήλιο.



Προμηθευτηκα σκηνη, υποστρώματα, στρώμα, sleeping bag, πηρα το αυτοκινητακι μου και κατηφόρισα για μια πρωτόγνωρη εμπειρία για μένα.

Να ξεκαθαρίσω ότι γενικως ήμουν αρνητικός στην ιδέα του κάμπινγκ χωρις προφανή λογο.

Η διαδρομή Θεσσαλονίκη - Παπα Νερό ειναι ατέλειωτη και το GPS με έκανε μερικες βόλτες μεχρι να βγω απο τύχη στο κάμπινγκ, δικαιώνοντας φιλο ο οποίος τα βρίζει συνεχώς!

Εκτος απο ατέλειωτη ειναι ομως και μαγευτική στο δύσκολο κομματι της που περιλαμβάνει ανάβαση και κατάβαση του Πηλίου.

Ειχα έρθει ξανα μια βολτα στο Πήλιο μικρος, οποτε η ανάμνηση ηταν αρκετά μακρινή και θολή.

Πολλές στροφές που θυμίζουν ειδική διαδρομή WRC, αλλά και απιστευτη βλάστηση, σε συνδυασμό με τους ομορφους παραδοσιακούς οικισμούς κάνουν αυτη την ομολογουμένως δυσκολη διαδρομη καθε αλλο παρα κουραστική και σε αναγκάζουν να προσπαθείς να βρεις σημεία για να σταματησεις και να απαθανατίσεις το τοπίο τραβώντας και μερικές selfies στην περίπτωση μου.
Η σκηνη στήθηκε εύκολα, το στρωμα δεν με ταλαιπώρησε ιδιαίτερα και η παραλια που βρίσκεται διπλα στο κάμπινγκ ειναι πολυ καλύτερη απο ότι φαίνεται.

Λόγω της περιόδου που πήγα, το κάμπινγκ δεν είχε πάρα πολύ κόσμο, αλλά αυτό δεν ήταν απαραίτητα αρνητικό, αν σκεφτεί κανείς ότι ο χώρος που κατασκηνώνεις δεν είναι χωροθετημένος με κίνδυνο τις μέρες αιχμής να υπάρχει περίπτωση να στήνει ο ένας πάνω στον άλλο..

Μετά από τρία βράδια παραμονής στο κάμπινγκ, με το τελευταίο μάλιστα να είναι επεισοδιακό λόγω μπόρας, πήρα το δρόμο της επιστροφής, έχοντας στο σακίδιο μου μια πολυ όμορφη εμπειρία και αποδεινύοντας στον εαυτό μου κυρίως ότι τελικά ίσως τα όρια μου είναι λίγο πιο πέρα απ'ότι τα υπολόγιζα...

Δεν υπάρχουν σχόλια: