Έχω καιρό να γράψω και από τήν τελευταία φορά έχουν μεσολαβήσει πολλά. Το σημαντικότερο είναι ότι πέρασα ένα αρκετά ευχάριστο καλοκαίρι. Είχε μερικές πολύ έντονες στιγμές και το παράδοξο είναι ότι δεν μετακινήθηκα και πολύ. Για όσους με ξέρουν βέβαια αυτό δεν θα φανεί και τόσο παράδοξο, αλλά αν καθίσω να αναλογιστώ τι σχέδια είχα στην αρχή του καλοκαιριού, μάλλον διακιώθηκα που αποφεύγω να προγραμματίζω μακροπρόθεσμους στόχους.
Τέλος πάντων, η αφορμή για να γράψω απόψε είναι ότι έχω παρατηρήσει πως ακόμα δεν μπορώ να ξεφύγω από την καλοκαιρινή διάθεση. Αυτό το οφείλω και σε ορισμένους ανθρώπους που με περιτριγυρίζουν τελευταία. Δεν ξέρω αν μου μεταδίδουν την τρέλα τους και ακολουθώ και εγώ το ρυθμό τους, ή αν αυτοί επηρεάζονται από το δικό μου τον οίστρο ώστε να γεμίζουμε τις ζωές μας με όμορφες στιγμές. Ίσως είναι ένας συνδυασμός των δύο, ίσως να οφείλεται και σε κάποιον άλλο λόγο τον οποίο δεν μπορώ να αντιληφθώ αυτή τη στιγμή. Όχι πως έχει καμία σημασία. Απλά αισθάνομαι ότι έχω αρχίσει να εκτιμώ λίγο παραπάνω κάποιες μικρές στιγμές της ζωής μου και ακόμα περισσότερο ανθρώπους με τους οποίους τις μοιράζομαι.
Κλείνοντας, δεν ξέρω πότε θα έρθει ο "χειμώνας" μου. Μάλλον δεν θα αργήσει. Μέχρι τότε όμως θα συνεχίσω να "ταξιδεύω" μέσα από βλέμματα, χαμόγελα, λέξεις...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου