Το παίρνεις πίσω;

Πολλές φορές σκέφτομαι για ποια πράγματα αξίζει να μετανιώνω. Συνήθιζα να λέω ότι μετανιώνω για όσα δεν έκανα και όχι για αυτά που έχω κάνει. 

Είναι κάποιες άλλες φορές όμως, που σκέφτομαι λόγια που έχω πει ή πράξεις που έχω κάνει, οι οποίες μου δημιουργούν την αίσθηση ότι έχουν αλλάξει κάποιες ισορροπίες που είχα με κάποιους ανθρώπους. Δεν μιλάω για λόγια ή πράξεις που μπορεί να έχουν προσβάλει ή βλάψει κάποιον. 

Αυτό που εννοώ είναι όταν έχεις τη διάθεση να χαρίσεις ότι ομορφότερο διαθέτεις σε έναν άνθρωπο, με λόγια, με πράξεις, ή και εγώ δεν ξέρω με ποιον άλλον τρόπο. Τα έχεις όλα στο μυαλό σου. Η αλήθεια είναι ότι δεν μπορείς εύκολα να κρυφτείς. Αλλά όταν φτάνει το σημείο να πεις με λόγια αυτό που νιώθεις, όλα είναι λάθος. Όλα, εκτός από τον άνθρωπο που έχεις απέναντι σου.

Για να το εντάξω σε ένα παραμύθι όλο αυτό θα αναφερθώ σε κάτι που σκεφτόμουν σήμερα. Υπαρχουν άνθρωποι που σου κάνουν αμέσως "κλικ". Είναι το κεραυνοβόλο, όπως το λένε. Και υπάρχουν και κάποιοι άλλοι που σε κερδίζουν με το πέρασμα του χρόνου, με την τριβή μαζί τους. 

Αν ο κάθε άνθρωπος είναι ένα βουνό και το να τον ερωτευτείς η κορυφή του, τότε στην περίπτωση του κεραυνοβόλου, έχω την αίσθηση οτι μοιάζει σαν να σε πέταξαν κατευθείαν σε αυτήν από ένα αεροπλάνο. Βλέπεις τη θέα, ενθουσιάζεσαι στην αρχή, αλλά κάπου αρχίζεις να βαριέσαι γιατί ίσως η εντύπωση που σου δημιουργηθηκε εξ αρχής δεν αντικατοπτρίζει απόλυτα την πραγματικότητα.

Στη δεύτερη περίπτωση είναι σαν να ανεβαίνεις το βουνό σιγά σιγά. Γνωρίζεις κάθε γωνιά του. Κάθε απόκρυμνη πλαγιά στην οποία πρέπει να σκαρφαλώσεις για να κερδίσεις τη μυρωδιά ενός σπάνιου λουλουδιού, κάθε ξέφωτο στο οποίο θα καθίσεις να ξαποστάσεις. Το περπατάς, το χαίρεσαι στις λιακάδες του, δεν το εγκαταλείπεις στις συνεφιές του. 

Κάποια στιγμή βλέπεις την κορυφή. Δεν έχω ανέβει ποτέ σε κορυφή βουνού, αλλά έχω ακούσει για το ρίγος που σε πιάνει όταν αντιλαμβάνεσαι ότι την πλησιάζεις. Στη συγκεκριμένη περίπτωση ίσως φοβάσαι ότι δεν υπάρχει θέση για εσένα σε αυτήν την κορυφή και ότι μπορεί να είναι καλύτερα να συνεχίσεις να απολαμβάνεις το υπόλοιπο βουνό, που σου δίνει ήδη μεγάλη ικανοποίηση. Απ' τη στιγμή όμως που αντικρίσεις την κορυφή, δεν σε ενδιαφέρει τίποτα άλλο απ' το να την κατακτήσεις. Φτάνοντας στην κορυφή αν είσαι τυχερός, το βουνό μετατρέπεται σε ένα μαγικό τόπο, μέρος της μαγείας του οποίου γίνεσαι και εσύ. Αν δεν ανήκεις στην παραπάνω περίπτωση τότε ίσως να νιώσεις μια παγωνιά. Παίρνεις την κατηφόρα και τίποτα δεν μοιάζει ίδιο με αυτό που είχες γνωρίσει ανεβαίνοντας. Και αναρωτιέσαι αν μπορείς να το πάρεις πίσω. Αν υπάρχει περίπτωση να ξεχαστεί ότι έφτασες στην κορυφή. 

Δεν ξέρω αν υπάρχει τέτοια περίπτωση, αλλά μετά από σκέψη κατέληξα ότι δεν θα ήθελα να ξεχαστεί. Είναι τόσο όμορφη η θέα που αξίζει, ακόμα και αν δεν μπορέσεις να τη χαρείς παρά μόνο για μια στιγμή. Άλλωστε μέσα σου πάντα θα έχεις την κρυφή ελπίδα ότι κάποια στιγμή η θέση σου σε αυτό το βουνό θα είναι στην κορυφή.