Δευτέρα 23 Ιουλίου 2012

Μέχρι εκεί που φτάνει η φωνή μου...



Αυτή θα ήταν μια πολύ ωραία απάντηση στην ερώτηση:  

"Μέχρι πού μπορείς να φτάσεις;" 

"Μέχρι εκεί που φτάνει η φωνή μου...", θα απαντούσα.

Η φωνή είναι ένα υποτιμημένο προσόν. Σίγουρα εκτιμάμε τη φωνή ενός τραγουδιστή σε μια ερμηνεία του, αλλά γενικά στην καθημερινότητα δεν της δίνουμε την πρέπουσα σημασία. 

Κάποιες φορές είναι το ελάχιστο που ζητάμε.  

"Μόνο ν'ακούσω τη φωνή σου..."

Πάιρνεις το τηλέφωνο στα χέρια σου, επιλέγεις τον επιθυμητό αριθμό, καλείς και περιμένεις ν' ακούσεις από την άλλη πλευρά τη "φωνή". Μια φωνή που θα λειτουργήσει σα γέφυρα. Σαν ένας δίαυλος που θα μικρύνει την απόσταση. 


Κρύβεσαι πίσω από την ανωνυμία του "Απόρρητος αριθμός". Δεν βρίσκεις πάντα το θάρρος να στείλεις και τη δική σου φωνή. Να πεις έστω ένα γεια. Μένεις να κρατάς το ακουστικό δίπλα στο αυτί σου για αυτά τα λίγα δευτερόλεπτα, ώσπου να κλείσει η γραμμή. Τότε αντιλαμβάνεσαι πόσο σημαντική είναι η φωνή. Αυτές οι μικρές ανάσες που βγαίνουν από το στόμα και σχηματίζουν λέξεις, που άλλες φορές σε πληγώνουν και άλλες σε απογειώνουν.


1 σχόλιο:

Παναής είπε...

..."Τότε αντιλαμβάνεσαι πόσο σημαντική είναι ή φωνή"...
Και έτσι είναι,όπως το λες,φίλε μου!Μέσα σε όλη μας τη ζωή...χωρίς ποτέ να της δίνουμε την σπουδαιότητα που της αρμόζει!Τώρα,
μετά από τόσα χρόνια απ' το πέρασμα τους,πόσο λαχτάρησα να ακούσω πάλι την φωνή του πατέρα και των αδελφών μου.Τους φέρνεις στη σκέψη σου,τους βλέπεις,τους ακούς που μιλάνε - άν είναι δυνατόν
να ξεχάσεις ποτέ την φωνή τους -
όμως,είναι φωνή δίχως ήχο,από το
μέρος του εγκέφαλου που έρχεται.Δεν
είναι ή φωνή που χώνεται στο αυτί σου με όλο της το χρώμα,και σου βάφει την καρδιά...Όπως εκείνη της
μάννας,που πρόλαβα και την έγραψα σε κάνα δυό κασέτες....