Νύχτες ραδιοφώνου

Με αφορμή αυτό το τραγούδι, το οποίο έχει πολλά στοιχεία παλιάς ροκ μπαλάντας, που άκουσα πρόσφατα μου ήρθε στο μυαλό η εποχή που άκουγα πολύ συχνά ραδιόφωνο τις νύχτες. Μιλάω για την εποχή που δεν υπήρχε youtube, το internet ήταν ακόμα σε νηπιακό στάδιο και ως εκ τούτου η μοναδική πηγή για να ακούσεις μουσική ήταν το ραδιόφωνο. 

Αυτό που πραγματικά λάτρευα ήταν να κάθομαι να ακούω κάποιο σταθμό που έπαιζε μπαλάντες (κυρίως ξένες) και ανάμεσα στα κομμάτια παρεμβάλλονταν η φωνή του ραδιοφωνικού παραγωγού ο οποίος έκανε τον επίλογο του τραγουδιού που προηγήθηκε και τον πρόλογο για εκείνο που θα ακολουθούσε. Τότε δεν υπήρχαν οι playlists και η επιλογή των τραγουδιών γινόταν είτε από τον εκφωνητή της εκπομπής είτε από το κοινό που την άκουγε.

Ξέρω ότι όλα αυτά ακούγονται κάπως ρομαντικά, ίσως και σαχλά, αλλά πραγματικά υπήρχε μία μαγεία μέσα τους. Η ατμόσφαιρα που δημιουργούσαν εκείνες οι εκπομπές ήταν ξεχωριστή. 

Πλέον δεν ακούω ραδιόφωνο τις νύχτες. 

Κάτι η ευκολία του ίντερνετ που βρίσκεις όποιο τραγούδι μπορεί να σου έρθει στο μυαλό, κάτι η βιομηχανοποίηση των ραδιοφωνικών εκπομπών, με έχουν κάνει να χάσω το ενδιαφέρον μου.

Κάποιες φορές σκέφτομαι πόσα πράγματα έχουν χάσει την αθωότητα τους με την τεχνολογική εξέλιξη και ένα από αυτά σίγουρα είναι και το ραδιόφωνο. Εκτός από την αθωότητα χάθηκε και η μοναδικότητα και ο χαρακτήρας του μέσου. Αλλά μάλλον αυτό είναι ένα από τα σημεία των καιρών, μιας και η μοναδικότητα και ο χαρακτήρας τείνουν να εκλείψουν και από τον άνθρωπο τον ίδιο...