Κατάθεση ψυχής

Σε μια περίοδο που η αποταμίευση είναι απαγορευμένη λέξη, η μόνη κατάθεση που μπορεί να έχει απόδοση είναι η κατάθεση ψυχής.



Τι είναι όμως η κατάθεση ψυχής;

Είναι η κατάσταση κατά την οποία βγάζεις τον εαυτό σου σε κάποιον άλλο, ανοίγεσαι, αφήνεσαι, σε τέτοιο βαθμό που κάποια στιγμή μπορεί να κοντοσταθείς, να σκεφτείς "τι κάνω;", να τρομάξεις, όμως να συνεχίζεις. Αδειάζεις το μυαλό σου τόσο που μπορεί να σου τελειώσουν οι λέξεις και να αναγκάζεσαι να δημιουργήσεις καινούριες για να μπορέσεις δώσεις σχήμα και μορφή σε κάτι τόσο αόριστο, απερίγραπτο και ανεξιχνίαστο ως ένα σημείο, όπως είναι αυτό που "είσαι". Όταν ξεπεράσεις το στάδιο του φόβου, έχεις τέτοιο οίστρο που αισθάνεσαι ότι δεν μιλάς εσύ. Είναι σαν να έχει προστεθεί και κάποιος άλλος στην παρέα ο οποίος έχει πάρει το λόγο. Θα έλεγα ότι μιλάει η καρδιά, αλλά ίσως ακουστεί λίγο ανόητο. Το σίγουρο είναι ότι κατά τη διάρκεια αυτής της διαδικασίας αλλάζεις λίγο λίγο μορφή. Ξεντύνεσαι τα καθημερινά σου ρούχα, παρουσιάζεσαι γυμνός, έστω για μια στιγμή, απέναντι στον άλλο, χωρίς να σκέφτεσαι, χωρίς να φοβάσαι. Είσαι ελεύθερος.



Αυτό είναι η κατάθεση ψυχής. Δεν ξέρω αν πρόκειται για μια κατάθεση της οποίας η απόδοση είναι άμεση, αν εισπράτεις σε περιοδικές δόσεις ή αν πρέπει να περιμένεις καιρό. Το σίγουρο είναι ότι θα πρέπει να το τολμήσεις αν πιστέψεις ότι ο άνθρωπος που έχεις απέναντι σου αξίζει να ξέρει, αξίζει να προσπαθήσεις να του δώσεις να καταλάβει κάποια πράγματα για σένα πίσω από το προσωπείο. Ίσως να ανακαλύψεις ότι σε ξέρει, σε καταλαβαίνει πολύ περισσότερο απ' ότι νόμιζες. Ίσως να έχει κρυφοκοιτάξει, χωρίς να το καταλάβεις ,κάτω από τη μάσκα που φοράς (που θα έλεγαν και οι Τρύπες). Αν δεν φοβήθηκε, αν δεν έχει φύγει, τότε μάλλον του άρεσε αυτό που είδε. Τότε μάλλον η κατάθεση σου έχει πιάσει ήδη τόπο, ίσως από καιρό, και απλά δεν το είχες καταλάβει...