Χάρισμα

Έχοντας πολύ χρόνο τις τελευταίες νύχτες για σκέψη κατέληξα ότι σε αυτή τη ζωή τίποτα δεν σου χαρίζεται (τι είπα πάλι ο μέγιστος φιλόσοφος;;;;), αλλά οτιδήποτε επιθυμείς πρέπει να το κερδίσεις ©. Πολλές φορές βέβαια δεν ξέρεις τι είναι αυτό που πρέπει να κάνεις για να κερδίσεις αυτό που επιθυμείς. Δεν ξέρω αν υπάρχει συνταγή. Όχι πως με ενδιαφέρει, γιατί σε κάποια πράγματα δεν μου αρέσει να μου δείξεις το σύντομο, και πιθανότατα πιο εύκολο, δρόμο. Προτιμώ να ταξιδέψω μόνος μου χωρίς χάρτη. Διαβάζοντας μόνο αυτά που θεωρώ εγώ σημάδια. Μπορεί να χαθώ, αλλά τουλάχιστον θα έχω χάσει απλά το δρόμο, ίσως να μην φτάσω και στον προορισμό ή να φτάσω αργά, και όχι τον εαυτό μου.

Μια φίλη με ρώτησε πρόσφατα πώς μπορώ και γράφω τόσο γρήγορα κάποια τραγούδια. Πώς κλείνοντας το τηλέφωνο και μέχρι να μαγειρέψει μια κατσαρόλα φακές (είμαι λαϊκό παιδί και οι φίλοι μου τρώνε φακές τι θέλετε τώρα;), πρόλαβα έγραψα μουσική, στίχους, το ηχογράφησα και της το έστειλα. Αυτό ίσως να είναι χάρισμα (σιγά ρε φίλε, κόψε κάτι). Από τη φύση, από το Θεό ή από οτιδήποτε τέλος πάντων υπάρχει ανώτερο από εμάς και προικίζει τον κάθε άνθρωπο με κάτι ξεχωριστό ή κάτι συνηθισμένο.

Ο κάθε άνθρωπος κουβαλάει τα κουσούρια του, τις παραξενιές του (άλλοι τις κάνουν και ποστ εις ένδειξη αυτοκριτικής) και κάποιο ταλέντο. Το δικό μου δεν ξέρω αν είναι το να γράφω χαζοτραγουδάκια, αλλά σίγουρα δεν είναι το να κερδίζω από τους άλλους αυτό που θέλω.

Σε παλιότερο ποστ είχα γράψει ότι δεν χρειάζεται να ζητάς τίποτα από τους άλλους. Ο καθένας σου δίνει αυτό που θέλει να σου δώσει. Καλό είναι όμως να προσπαθήσεις να κερδίσεις αυτό που θέλεις από τους άλλους. Έστω και αν ο τρόπος σου είναι λάθος. Απλά περιμένοντας να καταλάβουν οι άλλοι τι είναι αυτό που θες, στην καλύτερη περίπτωση θα κερδίσεις ένα χτύποημα στην πλάτη και ένα χάδι στο κεφάλι (δεν λέω μαλλιά, γιατί δεν έχω). Όχι, βέβαια πώς αν διεκδικήσεις αυτό που θέλεις δεν υπάρχει περίπτωση η κατάληξη να είναι η ίδια. Με την παθητικότητα όμως δεν πρόκειται να κερδίσεις τίποτα. 

Και μια ερώτηση για το τέλος: Αν ο τρόπος σου είναι αποδεδειγμένα αποτυχημένος, έστω και αν είναι πέρα για πέρα αληθινός και εκφράζει αυτό που είσαι, τον αλλάζεις, τον προσαρμόζεις σε αυτό που οι άλλοι θεωρούν καλύτερο ή συνεχίζεις να είσαι ο εαυτός σου περιμένοντας κάποιος να σε καταλάβει;

Υ.Γ. Την απάντηση στο πώς βγαίνουν τα τραγούδια την έχει δώσει η Χαρούλα σε ένα τραγούδι που έγραψε και τραγούδησε η ίδια. Απλά "...σε γνωρίζει ο πόνος κι έρχεται κοντά σου, ακουμπάει το χέρι πάνω στα μαλλιά σου κι έτσι κάνεις κουράγιο και τραγούδι άγιο..."