Απουσία

Έχοντας λίγο χρόνο, πριν πέσω για ένα δίωρο ύπνο (μη ρωτάτε για λεπτομέρειες) είπα να ξαναγράψω. Να γράψω για την απουσία. Αφορμή στάθηκε το παραπάνω τραγούδι.

Λένε ότι δεν εκτιμάς κάτι παρά μόνο αν το χάσεις. Όχι βέβαια ότι αν το εκτιμάς, ότι αν ξέρεις τι είναι αυτό που έχεις, αποκλείεται να το χάσεις.

Από την άλλη σκέφτομαι πώς είναι δυνατόν να χάσεις κάτι που δεν το είχες ποτέ; Ίσως τα τελευταία ποστ να είναι αντικείμενα της γνωστής υπερβολής που με διακατέχει. 

Το μόνο που ξέρω είναι ότι τις τελευταίες μέρες αισθάνομαι ένα κενό. Ένα κενό επικοινωνίας. Όχι πως δεν είμαι καλά (αν και κάποιοι ανησύχησαν από το τελευταίο ποστ). Μια χαρά είμαι. Απλά αισθάνομαι κάπως περίεργα, και σε συνδυασμό με τα περίεργα ωράρια ύπνου που τείνω να καθιερώσω, μου βγαίνουν αυτά τα ποστ.

Πάντοτε απέφευγα τις εκρήξεις. Με μικρά ελεγχόμενα ξεσπάσματα απελευθερώνω την ένταση που υπάρχει μέσα μου. Συνήθως αυτά τα ξεσπάσματα είναι λίγα. Ποτέ όμως δεν μπορώ να προβλέψω το πλήθος τους. Οπότε όσοι συνεχίζετε να με διαβάζετε καλό κουράγιο...