Γιορτή

Η ημέρα της γιορτής του καθενός είναι μια περίεργη μέρα. Όταν μάλιστα ο κύκλος σου είναι μεγάλος δέχεσαι έναν καταιγισμό τηλεφωνημάτων και, επαναλαμβανώμενων συνήθως, ευχών. Και μετά έρχεται και η κρίσιμη στιγμή.

Τι κάνεις το βράδυ της γιορτής σου;

Άλλοι προτιμούν να το περάσουν οικογενειακά.
Άλλοι με μια μεγάλη παρέα.
Άλλοι με ένα και μόνο πρόσωπο.
Άλλοι μόνοι.

Φέτος πραγματικά δεν ξέρω πώς θέλω να περάσω το βράδυ της γιορτής μου. Ή μάλλον ξέρω, αλλά δεν το βλέπω εφικτό, οπότε ξετυλίγω μπροστά μου όλες τις υπόλοιπες επιλογές.

Προσπαθώ εδώ και χρόνια να πείσω τον εαυτό μου πως πρόκειται για μια ακόμη συνηθισμένη μέρα, αλλά είναι τόσο όμορφο που έστω και για μια μέρα είσαι σε τόσο μεγάλο βαθμό στο επίκεντρο που καταλήγω ότι αυτή η μέρα έχει κάτι το ιδιαίτερο. Και ίσως για αυτό της αξίζει να την αξιοποιήσεις με έναν ιδιαίτερο τρόπο.

Ίσως τελικά δεν κάνω τίποτα.
Ίσως καθίσω να ασχοληθώ με την εργασία του μεταπτυχιακού.
Ίσως να περάσω αυτή τη μέρα σαν να είναι μια ακόμη συνηθισμένη μέρα, στην ασυνήθιστα ενδιαφέρουσα, τον τελευταίο καιρό, ζωή μου.
Ποιος ξέρει;
Αύριο τέτοια ώρα θα έχω την απάντηση.
Ελπίζω να μην είμαι μπροστά από μια οθόνη και να την γράφω.



Υ.Γ. Και όπως λέει και ο Μακρό στο παραπάνω τραγούδι "Δρόμο δεν αλλάζω, χρόνια πολλά γιορτάζω..."