Μέρες που είναι, αν δεν βγεις καμιά βόλτα, αρχίζεις και σκέφτεσαι τι έκανες τη χρονιά που πέρασε. Για μένα ίσως ήταν μια από τις καλύτερες χρονιές που θυμάμαι. Δεν θα κάνω έναν απολογισμό των γεγονότων της χρονιάς, απλά θα καταθέσω όσα έμαθα μέσα σε αυτή.
Έμαθα, λοιπόν, να ξεφεύγω από εμμονές.
Έμαθα ότι δεν είναι κακό να πιστεύεις στα παραμύθια και πολύ περισσότερο δεν πειράζει να ζεις μέσα σε ένα από αυτά. Ακόμα και αν θα έχει λυπημένο τέλος.
Έμαθα ότι για να ταξιδέψεις και να περάσεις όμορφα δεν χρειάζεται ούτε να κλείσεις κάποια θέση σε ένα πλοίο για κάποιο νησί, ούτε να έχεις εισητήρια κοινωνικού τουρισμού. Με την κιθάρα μου και τη φωνή μου πάντα έκανα τα ωραιότερα ταξίδια και χαίρομαι που φέτος είχα αρκετούς συνταξιδιώτες.
Έμαθα ότι δεν χρειάζεται να πιέζω τους άλλους να μου εξηγήσουν όσα δεν καταλαβαίνω.
Έμαθα ότι δεν χρειάζεται να ζητάω το οτιδήποτε από τους άλλους. Ο καθένας απλά μου δίνει αυτό που έχει να προσφέρει.
Έμαθα να ελέγχω την υπερβολή μου.
Έμαθα να μιλώ λιγότερο και να με ακούν περισσότερο.
Έμαθα πώς να εκτοπίζω την μίζερη και απαισιόδοξη πλευρά μου.
Έμαθα ότι είμαι ικανός για λίγα περισσότερα πράγματα απ' όσα πίστευα πως μπορούσα να κάνω.
Έμαθα ότι είναι πολύ όμορφο να γεμίζεις την ημέρα με όμορφες εικόνες και ότι οι ομορφότερες από αυτές σχηματίζονται στα πρόσωπα που έχεις απέναντι σου.
Έμαθα να ερωτεύομαι χωρίς να ζητάω το παραμικρό.
Έμαθα να μη μιλώ και να περιμένω.
Έμαθα να μη με κρατάει τίποτα στον πάτο.
Έμαθα να αγαπάω λίγο περισσότερο τον εαυτό μου.
Έμαθα να αγαπάω τα τραγούδια που γράφω.
Έμαθα να μη θυμώνω στους ανθρώπους όταν αυτοί δεν μου δίνουν αυτό που θα ήθελα.
Έμαθα ότι υπάρχουν άνθρωποι που μπορούν να με κάνουν να αισθάνομαι υπέροχα για αυτό που είμαι.
Τέλος, έμαθα ότι το να γράφω σε αυτό το ιστολόγιο με κάνει να αισθάνομαι "ελαφρύτερος". Με κάνει να αισθάνομαι ότι συνομιλώ μαζί σας (όσοι και όποιοι και αν είστε) για θέματα που θα φοβόμουν να αναπτύξω δια ζώσης, όσο καλυμένα και αν τα αναπτύσω. Και αυτό με ανακουφίζει.
Υ.Γ. Χρησιμοποίησα μέσα σε αυτή τη χρονιά, και ειδικά τους τελευταίους μήνες, το μπλογκ σαν ένα ημερολόγιο συναισθημάτων. Μια μικρή περιγραφή ενός παράλληλου σύμπαντος μέσα στο οποίο ζούσα χωρίς να αναφέρομαι σε όσα διαδραματίζονται στα πολιτικά, στα κοινωνικά, στα αθλητικά, και η αλήθεια είναι ότι το απόλαυσα. Γιατί όπως λέει και ο ποιητής "...είναι λέω ο παράδεισος για μας, αγάπη μου μικρή, να μοιραζόμαστε τούτη την κόλαση μαζί..."
Έμαθα, λοιπόν, να ξεφεύγω από εμμονές.
Έμαθα ότι δεν είναι κακό να πιστεύεις στα παραμύθια και πολύ περισσότερο δεν πειράζει να ζεις μέσα σε ένα από αυτά. Ακόμα και αν θα έχει λυπημένο τέλος.
Έμαθα ότι για να ταξιδέψεις και να περάσεις όμορφα δεν χρειάζεται ούτε να κλείσεις κάποια θέση σε ένα πλοίο για κάποιο νησί, ούτε να έχεις εισητήρια κοινωνικού τουρισμού. Με την κιθάρα μου και τη φωνή μου πάντα έκανα τα ωραιότερα ταξίδια και χαίρομαι που φέτος είχα αρκετούς συνταξιδιώτες.
Έμαθα ότι δεν χρειάζεται να πιέζω τους άλλους να μου εξηγήσουν όσα δεν καταλαβαίνω.
Έμαθα ότι δεν χρειάζεται να ζητάω το οτιδήποτε από τους άλλους. Ο καθένας απλά μου δίνει αυτό που έχει να προσφέρει.
Έμαθα να ελέγχω την υπερβολή μου.
Έμαθα να μιλώ λιγότερο και να με ακούν περισσότερο.
Έμαθα πώς να εκτοπίζω την μίζερη και απαισιόδοξη πλευρά μου.
Έμαθα ότι είμαι ικανός για λίγα περισσότερα πράγματα απ' όσα πίστευα πως μπορούσα να κάνω.
Έμαθα ότι είναι πολύ όμορφο να γεμίζεις την ημέρα με όμορφες εικόνες και ότι οι ομορφότερες από αυτές σχηματίζονται στα πρόσωπα που έχεις απέναντι σου.
Έμαθα να ερωτεύομαι χωρίς να ζητάω το παραμικρό.
Έμαθα να μη μιλώ και να περιμένω.
Έμαθα να μη με κρατάει τίποτα στον πάτο.
Έμαθα να αγαπάω λίγο περισσότερο τον εαυτό μου.
Έμαθα να αγαπάω τα τραγούδια που γράφω.
Έμαθα να μη θυμώνω στους ανθρώπους όταν αυτοί δεν μου δίνουν αυτό που θα ήθελα.
Έμαθα ότι υπάρχουν άνθρωποι που μπορούν να με κάνουν να αισθάνομαι υπέροχα για αυτό που είμαι.
Τέλος, έμαθα ότι το να γράφω σε αυτό το ιστολόγιο με κάνει να αισθάνομαι "ελαφρύτερος". Με κάνει να αισθάνομαι ότι συνομιλώ μαζί σας (όσοι και όποιοι και αν είστε) για θέματα που θα φοβόμουν να αναπτύξω δια ζώσης, όσο καλυμένα και αν τα αναπτύσω. Και αυτό με ανακουφίζει.
Υ.Γ. Χρησιμοποίησα μέσα σε αυτή τη χρονιά, και ειδικά τους τελευταίους μήνες, το μπλογκ σαν ένα ημερολόγιο συναισθημάτων. Μια μικρή περιγραφή ενός παράλληλου σύμπαντος μέσα στο οποίο ζούσα χωρίς να αναφέρομαι σε όσα διαδραματίζονται στα πολιτικά, στα κοινωνικά, στα αθλητικά, και η αλήθεια είναι ότι το απόλαυσα. Γιατί όπως λέει και ο ποιητής "...είναι λέω ο παράδεισος για μας, αγάπη μου μικρή, να μοιραζόμαστε τούτη την κόλαση μαζί..."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου