Τρίτη 3 Μαΐου 2011

Θέλω... Πρέπει... Μπορώ...



Σκέφτηκα να γράψω τα συναισθήματα μου για αυτές τις τρεις λέξεις.

Ευτυχία είναι όταν μπορείς να τις χρησιμοποιείς εναλλακτικά και τις τρεις στην ίδια πρόταση. Για παράδειγμα:

Θέλω να πω όλα όσα σκέφτομαι...
Πρέπει να πω όλα όσα σκέφτομαι...
Μπορώ να πω όλα όσα σκέφτομαι...



Συνήθως όμως αυτές οι λέξεις, αλληλοσυγκρούονται. Βρίσκονται σε ένα συνεχή πόλεμο, με πεδίο μάχης κάπου ανάμεσα στο μυαλό και την καρδιά μας. 

Το "πρέπει" στρατοπεδεύει στο μυαλό.
Το "θέλω" στην καρδιά.
Το "μπορώ" πάλι κρατάει μια ουδέτερη στάση και περιμένει να δει την εξέλιξη της μάχης για να πάρει θέση.

Στην πραγματικότητα όλοι θέλουμε σε αυτή τη μάχη να βγει νικητής το "θέλω" έτσι ώστε να μπορέσουμε να ζήσουμε αυτό που επιθυμούμε. Το "πρέπει" όμως είναι πολύ ισχυρός αντίπαλος. Γκρεμίζει στο διάβα του τα όνειρα, ισοπεδώνει τα συναισθήματα και εντέλει εξορίζει το "θέλω" σε ένα μέρος που λέγεται "λήθη".


Όταν όμως το "θέλω" είναι έντονο, θα βρει τρόπο να αποδράσει. Επιστρέφει πιο δυνατό στη μάχη και διεκδικεί με ακόμα μεγαλύτερο ζήλο την "ειρήνη" μέσα μας, η οποία έρχεται μόνο όταν το "πρέπει" ταυτίζεται με το "θέλω", φέρνοντας τη γαλήνη στην καρδιά, στο μυαλό και στην ψυχή μας.

Επειδή όμως τίποτα δεν είναι απλό σε αυτή τη ζωή, ακόμα και αν τα δικά σου "θέλω" νικήσουν τα "πρέπει" σου, μια άλλη μάχη ίσως να σε περιμένει. Τα "θέλω" σου ενάντια στα "πρέπει" κάποιου άλλου προσώπου.

Και συνεχίζεις να αγωνίζεσαι, ελπίζοντας ότι η "ειρήνη" θα σε βρει με την καρδιά γεμάτη και όχι εγκαταλελημένο στο πεδίο της μάχης



2 σχόλια:

Tzeni είπε...

Για μένα η πιο όμορφη λέξη είναι το μπορώ!! Είναι η ικανότητα και δυνατότητα να κάνεις πράγματα. Αν καταφέρεις να βρεις το "μπορώ" σου μόνο τότε θα είσαι ευτυχισμένος! Τα "θέλω" δυστυχώς δεν σταματούν ποτέ γιατί τέτοια είναι η φύση του ανθρώπου και πολλές φορές σε οδηγούν σε λάθος δρόμους!

Mousel είπε...

Το "μπορώ" δηλώνει πράξη. Συνήθως μένουμε στη θεωρία και στην απραξία, χαμένοι ανάμεσα στα "θέλω" και τα "πρέπει". Και όταν ξεμπερδεύουμε και λέμε το "μπορώ" έρχεται και υψώνεται σαν τοίχος το "πρέπει" του άλλου...