Τρίτη 11 Οκτωβρίου 2011

Τα νησιά που ταξιδεύω

Όσοι με γνωρίζουν ξέρουν καλά ότι δεν ταξιδεύω εύκολα. Ένα - δυο άτομα που με ξέρουν καλύτερα ξέρουν και το λόγο.

Απολαμβάνω όμως άλλου είδους ταξίδια.
Ο κάθε άνθρωπος που έχω συναντήσει είναι για μένα ένα νησί. Ένας τόπος που ταξιδεύω. Απο κάποια νησιά φεύγω γρήγορα, και σε κάποια άλλα επιμένω να τα επισκέπτομαι ξανά και ξανά και ξανα...

Η δεύτερη κατηγορία παρουσιάζει και το μεγαλύτερο ενδιαφέρον για μένα. Ένα νησί σαν και αυτά δεν είναι απαραίτητα ο ιδανικότερος προορισμός. Το κλίμα του ποικίλει. Τη μια στιγμή μπορεί να έχει λιακάδα, να απολαμβάνεις το κάθε δευτερόλεπτο της παραμονής σου σε αυτό. Την άλλη στιγμή μπορεί να χαλάσει ο καιρός και να αισθάνεσαι το κρύο στο κόκκαλο σου, όπως αυτήν εδώ τη νύχτα. Δεν σε πειράζει όμως. Ξέρεις ότι πάλι θα αλλάξει το σκηνικό. Τα σύννεφα θα φύγουν, το κρυό θα ατονίσει και θα δεις τον ήλιο να βγαίνει και πάλι και οι ακτίνες του θα σε ζεστάνουν, είτε αυτές έχουν τη μορφή ενός χαμόγελου, μερικών λέξεων που θα ακούσεις από κάποια χείλη ή που θα διαβάσεις σε ένα κομμάτι χαρτί, στην οθόνη του υπολογιστή ή του κινητού σου, δεν έχει σημασία. Πιστεύεις, ή μάλλον θέλεις να πιστεύεις, ότι ο καιρός θα αλλάξει. 


Υποθέτωντας ότι κάθε άνθρωπος που συναναστρέφομαι, ή που θα ήθελα να συναστρέφομαι, είναι ένα νησί, κάτι παίρνω από το καθένα. Οι στιγμές που μοιράζομαι μαζί τους είναι όπως τα αξιοθέατα κάποιου τουριστικού προορισμού. Αποτυπώνονται στο μυαλό μου και τις κουβαλάω μαζί μου.

Δεν ξέρω αν και εγώ είμαι ένα νησί για τους άλλους. 
Ίσως.
Σίγουρα δεν είμαι ένα ειδυλιακός προορισμός, αλλά κάνω ότι μπορώ για να κρατώ τις συνεφιές μακρυά από τους επισκέπτες και τον ήλιο μου πάντα εδώ για κάθε έναν που δηλώνει παρών. Ακόμα και για αυτούς που αισθάνονται περαστικοί...

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

θα μπορούσες νΑ με μνημονεύσεις γιατί εγώ έχω πει ,κάθε άνδρας είναι νησί.