Στίγμες

Κάποια στιγμή είχα πει ευχαριστώ σε μια φίλη μου (με τον δικό μου τρόπο, και μην πάει το μυαλό σας στο πονηρό), επειδή έκανε ξεχωριστή έστω και μια στιγμή μου.

Πολλές φορές ξεχνάω να το κάνω αυτό. Να πω ένα ευχαριστώ σε κάποιους ανθρώπους που έχουν κάνει όμορφη τη ζωή μου, έστω και για μια στιγμή, με όσα είπαν, έκαναν, ή απλά γιατί υπήρχαν μια συγκεκριμένη στιγμή δίπλα μου και η παρουσία τους και μόνο έκανε αυτή τη στιγμή να διαφέρει.

Ίσως γιατί τελευταία μου λείπουν τέτοιες στιγμές και ζηλεύω άλλους που τις γεύονται καθημερινά.

Ένα από τα θετικότερα στοιχεία που μπορεί να έχει ο χαρακτήρας ενός ανθρώπου θεωρω ότι είναι να μπορεί να χαίρεται με τη χαρά του άλλου. Ακούγεται τόσο απλοϊκό και εύκολο αλλά στην πραγματικότητα είναι πάρα πολύ μεγάλη αρετή να χαίρεσαι στη επιτυχία και στην ευτυχία του άλλου και να μην τον ζηλεύεις, ειδικά όταν σου λείπει αυτό που έχει.

Ένα παράδειγμα τέτοιο είναι ο άνθρωπος που λέει τα λόγια αυτού του τραγουδιού (όχι ντε και καλά ο μητροπάνος, αλλά αυτός που μπορεί να το τραγουδήσει και να το εννοεί), όταν λέει "...να ξέρεις ότι χαίρομαι, ακόμα και αν σε σκέφτομαι ευτυχισμένη μ' άλλον...". 

Δεν ξέρω αν μπορώ να γίνω ένας άνθρωπος με τέτοιες αρετές, αλλά ένα ευχαριστώ μπορώ να το πω, έστω και από αυτό το βήμα, σε όσους πρόσθεσαν έστω και μια ιδέα χρώματος στον πίνακα της ζωής μου κάποια στιγμή!

Υ.Γ.