Κυριακή 3 Οκτωβρίου 2010

Ψέματα



Μεγάλο κεφάλαιο στη ζωή όλων είναι το ψέμα. Ένα ψέμα που μας λένε, κάποιο άλλο που λέμε εμείς σε κάποιον άλλον, ένα αθώο ψέμα, ένα αναγκαίο ψέμα κ.ο.κ.

Αν συμπεριλάβω σε αυτήν την κατηγορία και την κατάσταση στην οποία δεν λέμε όλη την αλήθεια τότε ξεφεύγουμε τελείως.

Υπάρχει όμως αθώο ή αναγκαίο ψέμα;
Μπορεί η αλήθεια να γίνει αποδεκτή;
Θέλουμε να την ακούμε πάντα;

Μάλλον όχι.

Πολλές φορές η αλήθεια πληγώνει. Άλλες φορές αυτον που την ακούει, άλλες αυτον που την λέει, άλλες πάλι και τους δύο.

Αξίζει λοιπόν να ακουστεί;
Αν απλά σιωπήσεις, ψεύδεσαι;
Αν πονάς και παρόλαυτα χαμογελάς ξεγελάς τους άλλους ή τον εαυτό σου;
Αν δεν μπορείς να αποδώσεις με λέξεις τις σκέψεις σου και αυτές δεν ακουστούν ποτέ, είσαι ψεύτης;

Κλείνω.

Αξίζει να ακούσεις ένα ψέμα για να αποκοιμηθείς όπως ζητά ο Άσιμος στο παρακάτω τραγούδι, και να κάνεις το χαζό μόνο για έναν άνθρωπο;




Υ.Γ. Πολλές φορές οι ομορφότερες σκέψεις μας μένουν χωρίς ήχο και ίσως έτσι να' ναι καλύτερα, γιατί δεν ξέρω κατά πόσο οι άνθρωποι που μας περιβάλουν είναι σε θέση να τις ανεχτούν, ειδικά όταν αυτές τους αφορούν... Άλλωστε ποιος αντέχει κάτι όμορφο όταν δεν μπορεί να το καταλάβει;

Δεν υπάρχουν σχόλια: