Έχω ακούσει πάρα πολύ μουσική στη ζωή μου. Για την ακρίβεια για κάθε ανάμνηση μου, υπάρχει και ένα τουλάχιστον τραγούδι ως μουσική επένδυση. Ονόματα, ημερομηνίες, μου διαφεύγουν εύκολα. Πολύ δύσκολα ξεχνάω μια εισαγωγή, ένα στιχάκι που μου είπε κατι...
Το κόλλημα μου ήταν πάντα ο στίχος. Η μουσική με προσέλκυε, αλλά ο στίχος ήταν αυτός που με κρατούσε σε ένα τραγούδι. Πόσα πολλά μπορούν και λένε μέσα τόσες λίγες λέξεις! Σίγουρα η υπερπαραγωγή έχει αφαιρέσει αρκετή από τη μαγεία. Ίσως και η υπερβολική προβολή που έχουν ορισμένα τραγούδια, να τα φθείρει. Για παράδειγμα η Πριγκηπέσσα. Το συγκεκριμένο τραγούδι έχει παιχτεί τόσο πολύ με έχει κουράσει. Δεν υπάρχει μαγαζί στο οποίο να μην βρεθεί κάποιος να το τραγουδήσει. Κυκλοφορούν 3-4 τουλάχιστον εκτελέσεις του τραγουδιού, οι οποίες αναπαράγωνται σε όσα μαγαζιά δεν έχουν ζωντανή μουσική κατά κόρον.
Το ευτύχημα είναι ότι υπάρχει τόσο μεγάλη παραγωγή και υπάρχει τόσο λίγος χρόνος, αναλογικά με το υλικό, για την προβολή της, έτσι ώστε μερικά "διαμαντάκια" ξεφεύγουν από το ξεζούμισμα των media. Αυτά έχεις την ευκαιρία να τα ακούσεις, να τα νιώσεις, να πάρεις το χρόνο σου για να τα σκεφτείς και εντέλει να ταυτιστείς με την ιστορία που διηγούντε.
Ένα τραγούδι είναι ένα καράβι με το οποίο ταξιδεύεις. Φορτώνεις πάνω στους στίχους και τη μουσική του τη χαρά σου, τη λύπη σου, τον έρωτα σου, την απογοήτευση σου και ότι άλλο έχεις μέσα στο μυαλό ή την καρδιά σου και "φεύγεις". Ένα ταξίδι που δεν διαρκεί όσο παίζει το τραγούδι. Το έχεις μέσα σου για αρκετό χρόνο. Ίσως να το σιγοτραγουδάς, ίσως να ψιθυρίζεις τη μελωδία του. Σε "κουβαλάει" για καιρό.
Εξίσου όμορφο είναι να προσπαθήσεις να φτιάξεις και εσύ ένα "καράβι". Να δώσεις την ευκαιρία σε κάποιους ανθρώπους να ανέβουν πάνω του και να τους "ταξιδέψεις". Και αν δεν έχεις επιβάτες μη νοιάζεσαι. Σήκωσε τα πανιά του και σαλπάρισε. Γιατί, έτσι και αλλιώς, είναι ωραίο να το σκας...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου