Τετάρτη 6 Οκτωβρίου 2010

Υπερβολή

Καθημερινά πιάνω τον εαυτό μου να πέφτει σε υπερβολές. Είναι στη φύση μου. Δεν ξέρω όμως αν είμαι ο μόνος.

Σε πολλούς ανθρώπους γύρω μου παρατηρώ υπερβολικές αντιδράσεις. Ο καθενάς βέβαια έχει το δικό του κριτήριο για το ποια συμπεριφορά θεωρεί υπερβολική και ποια όχι. Δεν το θεωρώ απαραίτητα κακό. Ίσως γιατί ανήκω και εγω, όπως προανέφερα σε αυτή την ομάδα. 'Ισως γιατί η υπερβολή συγγενεύει με τη φαντασία, την ένταση, τη δημιουργία, το πάθος, την ίδια τη ζωή.

Για παράδειγμα ένας καλλιτέχνης μπορεί να πιαστεί από ένα χαμόγελο, μια φράση, μια στιγμή που ο ίδιος τη θεωρεί μαγική και συγκεντρώνοντας όλα αυτά τα υλικά να συνθέσει μια ιστορία που θα την αποτυπώσει σε ένα έργο του. Η μαγεία της υπερβολής φαίνεται στο γεγονός ότι με αφετηρία το ελάχιστο (ελάχιστο για όσους δεν το ζήσουν) δημιουργείται ένα παράλληλο σύμπαν στο οποίο, στην ιδανική περίπτωση, υπάρχουν δύο, ή στη χειρότερη ένας άνθρωπος.



Η χειρότερη μορφή της υπερβολής είναι όταν αιθεροβατείς. Όταν περιμένεις από τους άλλους να σου δώσουν πράγματα, που ποτέ δεν σου υποσχέθηκαν, απλά και μόνο επειδή έφτιαξες με το μυαλό σου μια ιστορία βασιζόμενος σε αυτά τα "ελάχιστα υλικά" που ανέφερα και παραπάνω.

Αυτή είναι η στιγμή που πρέπει να ξεχωρίσεις ποιο είναι το παραμύθι σου και ποια η πραγματικότητα. Και αν ακόμα θεωρείς ότι η ζωή είναι ένα παραμύθι, θα πρέπει να προσπαθήσεις να αντιληφθείς ποιο ρόλο έχεις μέσα σε αυτό. Να μη σε πάρει από κάτω και να συνεχίσεις. Μπορεί στο παραμύθι σου να μην είσαι ο ιππότης που καταλήγει με την πριγκήπισα, αλλά απλά ένας τραγουδιστής που θα πει την ιστορία της. Ακόμα και έτσι αξίζει να χαμογελάς και να ζεις περιμένοντας τα επόμενα "υλικά" που θα σε κάνουν να δημιουργήσεις μια νέα "υπερβολή". Και που ξέρεις όταν διαλυθεί το σύννεφο στο οποίο θα περπατάς την επόμενη φορά, να τραγουδήσει κάποιος άλλος τη δική σου ιστορία.

4 σχόλια:

Anton είπε...

Με τα τελευταία post επανήλθες στο blogroll μου :)

Mousel είπε...

Μεγάλη μου τιμή φίλε Αρκά!

Ανώνυμος είπε...

ontos,poly kala post ta teleytaia.

Nick είπε...

Μπήκε και στο δικό μου ξανά!