Ηφαίστειο

Είναι ορισμένες φορές που έχεις τόσα να πεις, αλλά δεν εχεις τον κατάλληλο άνθρωπο για να τα πεις. Τις περισσότερες φορές ξέρεις ακριβώς σε ποιο άτομο θέλεις να τα πεις, αλλά για διάφορους λόγους δεν είναι διαθέσιμο για να τ'ακούσει. Ή ακόμα χειρότερα δεν είσαι σίγουρος αν θέλει να ακούσει όσα έχεις να πεις.

Και καταλήγεις να τα κρατάς μέσα σου. Ίσως κάποιες φορές να βρίσκεις τρίτους στους οποίους μεταφέρεις όλη αυτή την ένταση που σε πλημυρίζει. Λύση δεν βρίσκεις όμως ούτε εκεί. Μπορεί να γραφείς όσα θες να πεις (κωδικοποιημένα πάντα, γιατί όταν δεν έχεις το θάρρος να τα πεις, πού να βρεις το θάρρος να τα γράψεις ανοιχτά;), αλλά πάλι κάτι βράζει μέσα σου.

Αν προσθέσεις και όλα αυτά που σε φορτώνει η καθημερινότητα σου, μοιάζεις με ένα ηφαίστειο.

Από τη γεωλογία θυμάμαι ότι υπάρχουν δύο κατηγορίες ηφαιστείων: τα ενεργά και τα σβησμένα. Τα ενεργά είναι αυτά των οποίων έχει καταγραφεί δραστηριότητα στα ιστορικά χρόνια, ενώ τα σβησμένα δεν έχουν δώσει κάποια έκρηξη η οποία να έχει καταγραφεί (αυτό δεν σημαίνει ότι δεν μπορούν να δώσουν κιόλας). Κάπως έτσι είναι και οι άνθρωποι. Υπάρχει μια κατηγορία ανθρώπων που έχει εκρήξεις τις οποίες τις βλέπουν οι γύρω τους. Υπάρχουν και άλλοι που απλά μαζεύουν. Δύσκολη περίπτωση οι τελευταίοι. Δεν ξέρεις αν και πότε θα έχουν κάποια έκρηξη, ένα ξέσπασμα και τι μορφή μπορεί να έχει αυτό.

Οι συγκυρίες της ζωής μας οδηγούν ορισμένες φορές να σωπαίνουμε και να μην μπορούμε να εκφράσουμε αυτό που έχουμε στο μυαλό μας, στην καρδιά μας... Καλό είναι όμως με κάθε ευκαιρία να βγάζουμε αυτό που έχουμε μέσα μας (με την καλή έννοια...) στον άνθρωπο που πρέπει, και να μην συσσωρεύουμε όλη αυτή την ένταση, γιατί η έκρηξη ίσως να μην είναι και τόσο μακρυά...