Δευτέρα 25 Οκτωβρίου 2010

Ρομαντισμός



Πριν από λίγο είδα ξανά μετά από αρκετά χρόνια μια από τις αγαπημένες μου ταινίες. "Η αιώνια λιακάδα ενός καθαρού μυαλού".

Τελικά τι είναι αυτό που μας δένει με ορισμένους ανθρώπους;
Οι κοινές εμπειρίες;
Οι αναμνήσεις;
Μερικές φωτογραφίες και κάποια μηνύματα στο κινητό;

Ίσως όλα αυτά. Το έχω ξαναπεί ότι δεν είμαι μοιρολάτρης, αλλά θέλω να πιστεύω ότι κάποια πράγματα υπάρχουν πέρα από αυτό που φαίνεται. Ίσως τελικά είναι η μοίρα που σου φέρνει κάποιους ανθρώπους στο δρόμο σου. Ίσως κάτι το μεταφυσικό.



Το ξέρω ότι όλα αυτά ακούγονται κάπως "ρομαντικά". Αυτή η λέξη προσωπικά μου φέρνει αλλεργία. Μου ακούγεται ολίγον τι εμπορική. Προσφέρεται σε μεγάλες ποσότητες, διότι υπάρχει μεγάλη ζήτηση. Οι βιτρίνες των καταστημάτων είναι γεμάτες από "ρομαντισμό". Υπάρχει και μέρα στην οποία γιορτάζεται!

Δεν είναι ότι δεν πιστεύω στα συναισθήματα, το αντίθετο. Απλά με εκνευρίζει όταν πρέπει με το ζόρι να βαφτίζουμε μία εσωτερική μας κατάσταση και να την ομογενοποιούμε με την κατάσταση κάποιου άλλου. "Πήγε στην κοπέλα του λουλούδια, όπως και ένας άλλος, άρα και οι δύο είναι ρομαντικοί..."

Για να επιστρέψω από εκεί που ξεκίνησα, άποψη μου είναι ότι αυτό που μας δένει με ορισμένους ανθρώπους είναι κάτι πέρα από περιγραφές. Κάτι που τις περισσότερες φορές δεν γίνεται καν αντιληπτό. Γιατί πολύ απλά δεν θέλουμε να το ψάξουμε περισσότερο. Δεν έχει σημασία. Είναι σαν μια αόρατη κλωστή που δένει τον έναν με τον άλλο, έστω και αν βρίσκονται πάρα πολύ μακρυά, την οποία τη μαζεύει ο καθένας από τη πλευρά του μέχρι να φτάσουν στο σημείο να συναντηθούν. Και εκείνη τη στιγμή απλά ξέρουν!


Υ.Γ. Κάπου εδώ κλείνει ο κύκλος 8 συνεχόμενων, συναισθηματικής φύσεως, αναρτήσεων. Θα συνεχίσω να γράφω, φυσικά, αλλά όχι με τόση συχνότητα και όχι με αυτή τη θεματολογία πάντα. Θα τα ξαναπούμε...

1 σχόλιο:

Nick είπε...

Πρώτα μας καλομαθαίνεις και μετά το κόβεις;

Θα περιμένουμε το RSS feed σε αναμμένα κάρβουνα ;)